Przeglądanie według Temat "bones"

Aktualnie wyświetlane 1 - 2 z 2

Opracowanie 'białej' metody in situ oznaczania wybranych pierwiastków toksycznych metodą pXRF w kościach na potrzeby laboratoryjnej toksykologii sądowej
(Uniwersytet Rzeszowski, 2025-03-03) Kobylarz, Damian
Układ kostny jest postrzegany jako struktura pełniąca funkcje mechaniczne oraz metaboliczne, jednakże ze względu na swoją nieustanną przebudowę kumuluje w sobie różne substancje w tym pierwiastki toksyczne. Należy zwrócić uwagę, że pomimo tego, prawie nigdy nie jest przedmiotem badań toksykologów z uwagi na problematykę eksperymentalną. Kości, jako tkanki zwapniałe, zawierają kolagen i hydroksyapatyt, który umożliwia wbudowywanie metali ciężkich, takich jak Pb, Cd czy Sr, poprzez wymianę jonów, co może wpływać na właściwości kości. Źródła narażenia na toksyczne pierwiastki obejmują wodę, żywność, odpady przemysłowe i przedmioty codziennego użytku. Ze względu na kumulację toksycznych pierwiastków w kościach, mają one znaczenie w toksykologii sądowej, szczególnie w przypadkach długotrwałego narażenia lub rozkładu ciała. Obecnie używane metody oznaczania tych pierwiastków obejmujące ICP-MS lub ASA, charakteryzują się skomplikowanym przygotowaniem próbki powodującym jej zniszczenie, długim czasem analiz oraz wysokimi kosztami. Stąd celem niniejszej rozprawy było opracowanie specyficznej metody (in situ, nieniszczącej, szybkiej, „białej” i terenowej), umożliwiającej oznaczanie toksycznych pierwiastków (Pb, Cd, Sr) w kościach ludzi, z użyciem przenośnego spektrometru pXRF dla potrzeb toksykologii sądowej na rzecz wymiaru sprawiedliwości i organów ścigania. Realizując ten cel opracowano metody oznaczania wyżej wymienionych pierwiastków w kościach poprzez opracowanie i optymalizację autorskiej procedury wytwarzania wzorców stałych w kościach przy użyciu prasy hydraulicznej wykorzystując do tego celu wzorzec NIST 1400 oraz certyfikowane materiały referencyjne. Opracowane metody opierały się na pomiarach w trybie soils oraz wyborze odpowiedniego pasma fluorescencji. Aby zoptymalizować czas analizy przy zachowaniu precyzji, przeprowadzono pomiary 2-gramowej próbki wzorca NIST 1400 z użyciem specjalistycznych kubków pomiarowych XRF, składających się z korpusu o niskiej absorpcji promieniowania rentgenowskiego, folii polipropylenowej (4 μm) oraz pierścienia zaciskowego, co umożliwia stabilne przenikanie promieni X. Wykonano pomiary przy czasach 60 sekund i 600 sekund, gdzie zmierzono Sr i Pb. Wyniki 600-sekundowe dla Sr (241,32 ± 1,78 μg/g) i Pb (9,43 ± 1,29 μg/g) były najbardziej zbliżone do wartości certyfikowanych (Sr: 249,00 ± 7,00 μg/g; Pb: 9,07 ± 0,12 μg/g) i charakteryzowały się mniejszą niepewnością (2σ). Wyniki pomiarów 60-sekundowych wykazały większe odchylenia, lecz pozostały stosunkowo bliskie certyfikowanym wartościom. Wykorzystując wzorzec NIST 1400 opracowano krzywe kalibracyjne dla Sr w zakresie stężeń: 6,23 do 249,00 μg/g. Krzywe kalibracyjne opracowano na podstawie wyników pomiarów w trybie soils oraz wyboru pasma fluorescencji. Obie krzywe charakteryzowały się dobrym współczynnikiem korelacji liniowej odpowiednio R = 0,9984 i R = 0,9967. Używając certyfikowanych materiałów odniesienia opracowano metody oznaczania Pb, Cd i Sr. Podobnie jak w przypadku poprzedniej metody utworzono krzywe kalibracyjne w zakresie dla Pb 12,50 do 200,00 μg/g zarówno dla metody z pomiarem bezpośrednim jak i wyborem pasma, dla Cd 1,60 do 3,40 w metodzie wykorzystującej pomiar w trybie soils i 0,40 do 3,40 μg/g w metodzie wykorzystującej wybór pasma fluorescencji, dla Sr w obu metodach opracowano krzywą w zakresie 40,00 do 300,00 μg/g. Wszystkie krzywe kalibracyjne miały współczynniki korelacji liniowej R > 0,99 za wyjątkiem krzywej dla Cd w metodzie z wyborem pasma fluorescencji, gdzie współczynnik ten był nieco niższy: R = 0,9802. W wyniku kompleksowej walidacji potwierdzono, że opracowane metody spełniają rygorystyczne wymagania stawiane metodom używanym w dochodzeniach kryminalistycznych. Wszystkie opracowane metody charakteryzowały się względnymi błędami standardowymi na poziomie poniżej 5% co pozwoliło sklasyfikować je jako metody ilościowe.
Primary leiomyosarcoma of bones – a rare entity in two different presentations
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2021) Duminda, Withanage Don; Samarathunga, Dishan Randika; Anupama, Appu Arachchige Gayani Harindi; Sooriyarachchi, Rukshan; Navarathna, Paththinikuttige Alexander Gamini; Rathnayaka, Rathnayaka Mudiyanselage Ananda Sarath; Liyanage, Rubasinha Liyanage Pemith Ranura; Malhasi, Ihala Wellala Gunawardena Arachchige Labandi
Introduction. Leiomyosarcomas (LMS) originate from smooth muscle cells. They are very rare malignant neoplasms. Bony Leiomyosarcoma is a variant of spindle cell sarcoma, primarily affecting long bones, predominantly the distal femur and the proximal tibia followed by craniofacial skeleton. Aim. To describe clinical presentation and diagnostic approach of primary leiomyosarcoma of bones in two different patients. Description of the cases. Case 1. A 64-year-old male with a fracture of left distal femur after a fall was investigated and found to have a pathological fracture. An open biopsy of the fracture site confirms leiomyosarcoma. Case 2. A 58-year-old previously healthy female presented with a swelling on right side mandibular region. Orthopantomogram radiograph (OPG) of mandible and Cone beam CT (CBCT) mandible was taken initially and revealed a large area of bone destruction of the right side of the mandible associated with a soft tissue mass. Initial incisional biopsy made the diagnosis of spindle cell sarcoma followed by excisional biopsy, which confirms the diagnosis of moderately differentiated leiomyosarcoma. Conclusion. Primary leiomyosarcoma of bones is very rare. Imaging features are helpful in the evaluation of such conditions, but final diagnosis should be based on histopathologic and immunohistochemical features.