Przeglądanie według Temat "biomarkers"

Aktualnie wyświetlane 1 - 4 z 4

A novel method of immunomodulation of endothelial cells using Streptococcus pyogenes and its lysate
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2021) Arokiaraj, Mark Christopher; Wilson, Jarad
Introduction. Coronary artery diseases and autoimmune disorders are common in clinical practice. Aim. In this study, Streptococcus pyogenes and its lysate were studied to modify the endothelial function. Material and methods. HUVEC cells were seeded in the cell culture, and Streptococcus pyogenes were added to the cell culture, and the supernatant was studied for the secreted proteins. In the second phase, the bacterial lysate was synthesized, and the lysate was added to cell culture and studied. Results. When S. pyogenes alone was added to culture, E Cadherin, Angiostatin, EpCAM and PDGF-AB were some of the biomarkers elevated significantly. HCC1, IGFBP2 and TIMP were some of the biomarkers which showed a reduction. When the lysate was added, the cell-culture was maintained for a longer time, and it showed the synthesis of immune regulatory cytokines. Heatmap analysis showed a significant number of proteins/cytokines concerning the immune/pathways, and toll-like receptors superfamily were modified. BLC, IL 17, BMP 7, PARC, Contactin2, IL 10 Rb, NAP 2 (CXCL 7), Eotaxin 2 were maximally increased. By principal component analysis, the results observed were significant. Conclusion. There is potential for a novel method of immunomodulation of the endothelial cells, which have pleiotropic functions, using S. pyogenes and its lysates.
Ocena przydatności nowych biomarkerów, a w szczególności cząstek mikroRNA, w diagnostyce i prognozowaniu u pacjentów z rakiem gruczołu krokowego
(Uniwersytet Rzeszowski, 2021-09-08) Porzycki, Paweł
Pracę doktorską stanowi zbiór 6 artykułów opublikowanych w czasopismach posiadających wskaźnik IF. Rak gruczołu krokowego jest schorzeniem, którego znaczenie, ze względu na wzrastającą wykrywalność, a także na wydłużenie życia mężczyzn ogromnie wzrosło. Aktualne metody diagnostyczne nie są precyzyjne zarówno w zakresie samego rozpoznania nowotworu, jak i określenia jego charakterystyk tj stopnia złośliwości i stopnia zaawansowania. Ma to zasadniczy wpływ na dalsze postępowanie z pacjentem, zwłaszcza dotyczącym sposobów leczenia. Dlatego istnieje pilna potrzeba opracowania nowych, nieinwazyjnych markerów nowotworowych umożliwiających wczesne wykrycie agresywnych nowotworów.Głównym osiągnięciem pracy jest wykazanie, że zastosowanie różnych biomarkerów diagnostycznych, takich jak: - multiparametrycznego rezonansu magnetycznego (radiological biomarkers), - test genetyczny SelectMDx (genetic biomarkers), - cząstki mikroRNA (molecular biomarkers), umożliwia uzyskanie większej skuteczności procesu diagnostycznego polegającego na kwalifikowaniu chorych do biopsji gruczołu krokowego. W podsumowaniu należy stwierdzić, że z uwagi na heterogeniczny charakter raka gruczołu krokowego, jeden test diagnostyczny nie odpowie na wszystkie pytania i dlatego zastosowanie wielu metod diagnostycznych pozwoli na lepsze – spersonalizowane doradztwo kliniczne dla pacjenta.
Ocena toksycznego wpływu wybranych fungicydów na organizm ryb
(2015-11-17) Ludwikowska, Agnieszka
Fungicydy są ważną grupą środków ochrony roślin stanowiącą drugą, pod względem ilości sprzedawanych preparatów, klasę pestycydów. Szeroka skala stosowania tych związków stwarza potencjalne niebezpieczeństwo wystąpienia niekorzystnych skutków dla środowiska i żyjących w nim organizmów. Badania zostały wykonane na rybach z gatunku karp (Cyprinus carpio Linnaeus, 1758), o masie ciała 60 ± 10 g, w warunkach akwaryjnych. Ryby podzielono na trzy grupy doświadczalne (eksponowane na wybrane fungicydy) i jedną kontrolną. Ryby eksponowano przez okres 14 dni na mankozeb, prochloraz i tebukonazol w stężeniu 1 mg l-1, 1 mg l-1 i 2,5 mg l-1, odpowiednio. Następnie ryby przeniesiono do czystej wody na 30-dniowy okres rekonwalescencji. Od ryb pobrano próbki narządów po 3. dniach (skrzela) i 14. dniach ekspozycji oraz po okresie rekonwalescencji (skrzela, wątrobotrzustkę i nerkę tułowiową) do analizy mikroskopowej (LM, SEM i TEM). Przyżyciowo próbki krwi obwodowej pobierano do analiz wielokrotnie w trakcie trwania ekspozycji oraz po 30. dniach rekonwalescencji. Wykonano szereg oznaczeń parametrów metabolicznych i hematologicznych, a w badaniu mikroskopowym oceniono rozmazy krwi obwodowej ryb oraz wyznaczono leukogramy. Na podstawie wyników badań wykazano przejściowy na ogół wpływ wybranych fungicydów na większość badanych wskaźników fizjologicznych w okresie doświadczalnym. Najistotniejsze zmiany obserwowano w przypadku stężenia glukozy i trójglicerydów, liczbę krwinek czerwonych i białych, poziom hematokrytu oraz stężenie hemoglobiny. Przeprowadzone badania aktywności AST i ALT oraz badania histopatologiczne wątroby wykazały, że wybrane fungicydy nie wykazują wyraźnego działania hepatotoksycznego, a zmiany obserwowano głównie w odniesieniu do mitochondriów i RER hepatocytów. W oparciu o uzyskane wyniki obserwacji zmian patologicznych wykazano, że fungicydy wpływają destrukcyjnie na strukturę blaszek oddechowych listka skrzelowego, manifestujące się obrzmieniem komórek nabłonka oddechowego i zanikiem w nich mikrofałd oraz znacznym rozszerzeniem naczyń włosowatych. W nerce tułowiowej obserwowano wpływ fungicydów na nabłonek kanalików nerkowych w formie obrzmienia komórek. W tkance krwiotwórczej nerki tułowiowej obserwowano rozluźnienie podścieliska łącznotkankowego i destrukcję pojedynczych komórek hematopoetycznych. Ekspozycja ryb na badane fungicydy wydaje się być przyczyną przejściowych zmian fizjopatologicznych w organizmie karpia, niezależnie od zastosowanego fungicydu. Wpływ pestycydów na zmiany poszczególnych parametrów metabolicznych, hematologicznych i patomorfologicznych oraz czas ich utrzymywania się wydają się zależeć od rodzaju zastosowanego fungicydu.
Ocena wpływu terapii resynchronizującej na funkcję nerek u pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca.
(Uniwersytet Rzeszowski, 2022-05-06) Mazur-Soliszewska, Danuta
Celem pracy była prospektywna ocena wpływu terapii resynchronizującej na funkcję nerek przy użyciu precyzyjnych biowskaźników u chorych po implantacji układu resynchronizującego (CRT), z jednoczesną oceną parametrów wydolności serca oraz przeżywalności w obserwacji 12 miesięcznej, od implantacji CRT. Hipotezą pracy badawczej była poprawa perfuzji narządowej, wraz z poprawą funkcji skurczowej lewej komory. Badaniem objęto populację 89 osób. Chorzy zgodnie z zaleceniami ESC 2013/2016 spełniali wskazania do implantacji CRT-D lub CRT-P. Przed implantacją CRT i po 12 miesiącach, przeprowadzono szczegółową diagnostykę z wykorzystaniem metod laboratoryjnych i obrazowych: frakcji wyrzutowej lewej komory, maksymalnej szerokości żyły głównej dolnej, NT-proBNP, stężenia kreatyniny w surowicy, stosunku albuminy w moczu do kreatyniny - UACR, wskaźnika filtracji kłębuszkowej i stosunku białka związanego z żelatynazą neutrofili w moczu do kreatyniny w moczu (UNCR). W badanej grupie po 12 miesiącach uzyskano znaczącą poprawę parametrów wydolności serca. Najważniejszym wynikiem dotyczącym oceny funkcji nerek, było istotne statystycznie obniżenie stosunku stężenia albuminy w moczu do kreatyniny – UACR. Wynik ten świadczy o poprawie funkcji nerek po implantacji CRT. Oznaczanie UACR z porannej próbki moczu, szczególnie w grupie pacjentów z przewlekłym zespołem sercowo-nerkowym i wszczepionym CRT, pozwala na dokładniejszą ocenę funkcji nerek i wpływa na rokowanie pacjentów.