Przeglądanie według Temat "autism"

Aktualnie wyświetlane 1 - 8 z 8

Jakość życia rodziców dzieci przewlekle chorych w aspekcie wsparcia otrzymywanego z organizacji pozarządowych
(Uniwesytet Rzeszowski, 2019-10-18) Sałacińska, Izabela
Wstęp: Choroba przewlekła dziecka powoduje fundamentalne zmiany w funkcjonowaniu całej rodziny. Świadomość choroby, jej nieuleczalności, ciągłej walki o lepsze jutro dla chorego dziecka znacząco wpływa na obniżenie jakości życia rodziców i pozostałych członków rodziny. Zarówno mózgowe porażenie dziecięce jak i autyzm są chorobami przewlekłymi, które stanowią ogromne wymagania związane z konkretnymi potrzebami chorego dziecka. Obciążenie opieką sprawowaną przez całą dobę, brak wsparcia od rodziny i instytucji państwowych, a także trudności w radzeniu sobie z chorobą dziecka znacząco wpływają na poziom jakości życia. Cel pracy: Celem pracy było określenie znaczenia wsparcia otrzymywanego z organizacji pozarządowych na subiektywną jakość życia rodziców oraz analiza wybranych czynników psychospołecznych warunkujących jakość życia rodziców dzieci przewlekle chorych z rozpoznanym mózgowym porażeniem dziecięcym lub autyzmem. Materiał i metody: Badania zostały przeprowadzone w okresie od kwietnia 2014 roku do grudnia 2017 roku. Do badań właściwych wybrano kolejnych 518 rodziców dzieci przewlekle chorych otrzymujących wsparcie od organizacji pozarządowych oraz 195 rodziców dzieci przewlekle chorych, którzy takiego wsparcia nie otrzymywali. Dla celu pracy wykorzystano pięć narzędzi badawczych oraz autorski kwestionariusz ankiety. Jakość życia zbadano za pomocą Kwestionariusza Oceny Jakości Życia SF – 36. Poziom otrzymywanego wsparcia społecznego dokonano za pomocą Skali Oceny Wsparcia Społecznego ISEL – 40 v. GP. Poczucie obciążania opieką wśród badanych rodziców oceniono za pomocą Nowego Kwestionariusza Poczucia Obciążenia Rodzin. Natomiast do oceny satysfakcji z życia i radzenia sobie w sytuacjach trudnych zastosowano Skalę Satysfakcji z Życia (SWLS) oraz Skalę Uogólnionej Własnej Skuteczności (GSES). Wykorzystując Autorski kwestionariusz ankiety uzyskano wybrane informacje socjodemograficzne oraz dane odnoszące się do oceny własnego stanu zdrowia. Kolejne pozycje w kwestionariuszu dotyczyły charakterystyki dziecka w tym informacji takich jak: jednostka chorobowa, wiek dziecka, płeć oraz stopień niepełnosprawności intelektualnej. Wyniki: Badania własne wykazały, że badani rodzice opiekujący się dzieckiem przewlekle chorym prezentowali średni poziom jakości życia (44,3%). Niższy poziom ograniczeń wskazano w wymiarze zdrowia psychicznego (67,4%) aniżeli w wymiarze zdrowia fizycznego (29,1%), co dodatkowo potwierdzono w teście istotności statystycznej (p<0,001) wskaźników struktury. W badanej grupie rodziców satysfakcja z życia była na poziomie niskim (N=336, tj. 64,9%), natomiast poziom wysoki przejawiało tylko 11,4% osób (N=59). Prawie połowa rodziców z grupy badanej (N=250, tj. 48,3%) prezentowała wysoki poziom własnej skuteczności. Wyniki przeciętne na tej skali uzyskało 38,4% badanych (N=199), natomiast wyniki niskie 13,3% osób (N=69). Wśród badanych rodziców otrzymywane wsparcie społeczne oceniono na poziomie średnim 65,3%. Najwyżej oceniono wsparcie materialne (74,3%), natomiast najsłabiej ocenione zostało wsparcie samo oceniające (57,3%). W toku badań wykazano, że u większości rodziców z grupy badanej (N=384, tj. 74,1%) występowało średnie poczucie obciążenia opieką nad dziećmi. Wybrane zmienne socjodemograficzne takie jak: wiek, posiadane wykształcenie warunki lokalowe czy wydolność samoobsługowa istotnie (p<0,05) wpływały na jakość życia rodziców dzieci przewlekle chorych. Z kolei czynniki demograficzno – kliniczne takie jak: wiek chorego dziecka i jednostka chorobowa istotnie (p<0,05) wpływały na jakość życia badanych opiekunów. Analiza porównawcza grupy badanej i kontrolnej wykazała, że jakość życia w badanej grupie rodziców była na poziomie niższym w stosunku do grupy kontrolnej. Poczucie obciążenia opieką było wyższe w grupie badanej, z kolei niski poziom własnej skuteczności wskazywali częściej rodzice z grupy kontrolnej. Rodzice z grupy badanej prezentowali wyższy ogólny wskaźnik wsparcia społecznego niż rodzice z grupy kontrolnej. Wnioski: W badaniach własnych dowiedziono, że wsparcie otrzymywane od organizacji pozarządowych wpływało na wysokie poczucie własnej skuteczności i radzenie sobie w sytuacjach trudnych. Otrzymywane wsparcie warunkowało również wyższy poziom wsparcia samo oceniającego i materialnego, co znacząco rzutowało na jakość życia badanych rodziców dzieci przewlekle chorych. Wybrane czynniki socjodemograficzne takie jak: wiek, wykształcenie, warunki lokalowe oraz wydolność samoobsługowa wpływały na jakość życia badanych rodziców. Wraz z wiekiem i pogarszającymi się warunkami lokalowymi zmniejszał się poziom jakości życia. Rodzice z wykształceniem wyższym i wydolni samoobsługowo prezentowali wyższy poziom jakości życia. Ponadto wykazano, że rodzice dzieci powyżej 10. roku życia odczuwali niższą jakość życia szczególnie w domenach: zdrowie ogólne, funkcjonowanie fizyczne i społeczne, ból oraz witalność.
Ojcowie dzieci z autyzmem w relacjach rodzinnych i terapeutycznych
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Gosztyła, Tomasz
Współcześnie, w gronie specjalistów zajmujących się wspieraniem rozwoju dzieci z zaburzeniem ze spektrum autyzmu, coraz więcej uwagi poświęca się ich rodzicom jako najbliższym partnerom profesjonalistów, ale także jednostkom, które same w jakimś zakresie wymagają wsparcia. W związku z tym ważnym zadaniem wydaje się uporządkowanie wiedzy naukowej, nierzadko odbiegającej od obiegowych przekonań, dotyczącej ich funkcjonowania w relacjach rodzinnych i terapeutycznych. Przeglądając literaturę przedmiotu, można zauważyć, że większość badań z udziałem rodziców dzieci z zaburzeniami rozwoju oraz wniosków bazujących na ich rezultatach dotyczy głównie matek, albo też w analizach nie uwzględnia się zmiennej płci. Z uwagi na to celem niniejszego artykułu jest wstępna charakterystyka ojców dzieci z autyzmem na podstawie zastanych wyników badań, w aspekcie ich relacji rodzinnych i relacji z profesjonalistami, ukazanie niektórych różnic w odniesieniu do matek, które to informacje mogą być przydatne dla terapeutów ich dzieci.
Ośrodek wczesnej interwencji jako miejsce wsparcia dla dzieci z niepełnosprawnościami i ich rodziców
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2018) Buchholz, Aleksandra; Ilnicka, Joanna
Artykuł porusza temat znaczenia wczesnej interwencji terapeutycznej dla rozwoju dziecka z niepełnosprawnością, a także dla jego rodziny. Jako przykład dla opisu zjawiska służy praca ośrodka wczesnej interwencji. Pierwsza część artykułu poświęcona jest opisowi funkcjonowania placówki terapeutycznej oferującej kompleksową pomoc dzieciom od 0 do 7. roku życia oraz ich rodzinom. Dalsza część skupia się na przedstawieniu trudnej sytuacji rodziców w obliczu wychowania dziecka z niepełnosprawnościami. Ma to stanowić silny argument przemawiający za koniecznością objęcia interwencją terapeutyczną nie tylko dzieci, ale i rodziny. Ostatnia część jest prezentacją wywiadów, jakie autorki przeprowadziły z matkami dzieci z autyzmem będącymi pod opieką Ośrodka Wczesnej Interwencji w Warszawie. Celem wywiadów było przedstawienie pespektywy rodzica jako uczestnika procesu terapeutycznego swojego dziecka, a także pokazanie przeżyć matek, jakie towarzyszą wychowaniu dziecka z autyzmem. Artykuł kończą wnioski potwierdzające konieczność pracy terapeutycznej z dzieckiem i rodzicem jako jednej z istotniejszych dróg prowadzących do skutecznej adaptacji do niepełnosprawności.
Pragmatyczne aspekty zachowań językowych dziecka z autyzmem
(Uniwersytet Rzeszowski, 2022-09-16) Cempa-Włodarczyk, Klaudia
Niniejsza praca zajmuje się echolalią, czyli specyficznym sposobem językowego i parajęzykowego komunikowania się dziecka z zaburzeniem ze spektrum autyzmu, przykładając narzędzia stosowane w strukturalnym opisie języka oraz narzędzia, stosowane w opisie pragmalingwistycznym. Celem pracy jest przekonanie aktantów tak zbudowanego dyskursu do konieczności stałem weryfikacji transferowanych sensów, ponieważ interakcja z dzieckiem ze spektrum autyzmu wykracza poza utarte normy interakcyjnego układu komunikacji znakowej. Niniejsza praca jest studium przypadku pewnego okresu lingwistycznej obserwacji dziecka poddanego terapii Metodą Krakowską w celu zastosowania i przekonania rodziców oraz otoczenia dziecka do prowadzenia i budowania komunikacji na bazie dyskursu edukacyjnego, tak jak w nauczaniu języków obcych. Celem takiego specyficznego przedsięwzięcia nie jest czysta diagnostyka zaburzeń językowych, lecz identyfikacja i mocnych oraz słabych stron komunikacyjnych kompetencji dziecka oraz indeksacja poziomu rozwoju określonych sprawności dyskursywnych oraz ich rejestracji i pogłębiania. Praca zawiera obszerny materiał poglądowy, graficzny, stosowany i preferowany przy rozwijaniu pojawiających się kompetencji dziecka.
Przystosowanie społeczne osób z autyzmem lub zespołem Aspergera. Analiza socjologiczna.
(Uniwersytet Rzeszowski, 2021-12-02) Skawina, Barbara
Dysertacja doktorska na temat: Przystosowanie społeczne osób z autyzmem lub zespołem Aspergera. Analiza socjologiczna rozpatruje problem umiejętności przystosowawczych w społeczeństwie osób z diagnozą spektrum autyzmu. Badania przeprowadzono za pomocą wywiadów indywidualnych i metody dokumentów zastanych w najważniejszych obszarach życia społecznego: rodzina, edukacja, przestrzeń społeczna, media cyfrowe, praca, komunikacja społeczna. Na podstawie analizy i wniosków stworzono typologię przystosowania społecznego osób ze spektrum autyzmu. Sformułowano także praktyczne rozwiązania kształtowania umiejętności przystosowawczych omawianej grupy osób. Praca składa się z ośmiu rozdziałów, które pogrupowano tematycznie na trzy części: teoretyczną, metodologiczną i empiryczną.
Transcranial magnetic stimulation as a new therapeutical approach in autism spectrum disorders and attention deficit hyperactivity disorder – a review
(Publishing Office of the University of Rzeszow, 2023-03) Savino, Rosa; Polito, Anna N.; Ventriglio, Antonio; Bellomo, Antonello; Moscatelli, Fiorenzo; Polito, Rita; Valenzano, Anna A.; Messina, Giovanni; Cibelli, Giuseppe
Introduction and aim. Autism spectrum disorders (ASD) and attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) neurobiology reveals a complex picture of altered excitation-inhibition balance, aberrant neuronal and neurotransmitter activity, and network disorganization that could be addressed through repetitive transcranial magnetic stimulation (TMS). In this paper, we provide a narrative review of the most recent literature on the use of TMS to treat patients with ASD and ADHD. Material and methods. Literature search from 2018 up to November 2022 has been conducted on PubMed database. Keywords reflected diagnoses and treatment modalities of interest. Analysis of the literature. Eleven clinical trials regarding the use of TMS as a therapeutic tool in ASD, and seven studies (of which 3 are case reports) for ADHD have been reported. The dorsolateral prefrontal cortex (DLPFC) is the most frequent area stimulated. Heterogeneity in stimulation parameters, patient age, and outcome measures limited the interpretation of findings. Conclusion. TMS as a therapeutic tool for neurodevelopmental disorders is still in its infancy. To define the real efficacy of TMS, future studies must be randomized, sham-controlled, and double-blind, and should include a larger sample with adequate inclusion/exclusion criteria, and longitudinal follow-up.
Trening komunikacji funkcjonalnej (FCT) jako metoda terapii zachowań trudnych dzieci o zaburzonej komunikacji językowej
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Lew-Koralewicz, Aneta
Celem artykułu jest omówienie możliwości wykorzystania treningu komunikacji funkcjonalnej w pracy z dziećmi z niepełnosprawnością. Zaburzenia komunikacji językowej znacznie utrudniają możliwość realizacji potrzeb jednostki, co w konsekwencji prowadzi do stanu frustracji i może być przyczyną zachowań trudnych. W pracy z osobami z zaburzeniami komunikacji językowej efektywną metodą modyfikacji zachowań trudnych jest trening komunikacji funkcjonalnej (FCT). Bazuje on na zastąpieniu zachowań trudnych poprzez akceptowane formy komunikacji pełniące te same funkcje, co zachowania trudne. W artykule opisano troje dzieci z zaburzeniami komunikacji językowej, u których wykorzystano FCT.
VB-MAPP – właściwa ocena podstawą właściwej terapii
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2018) Mikołajczyk, Joanna
Efektywne nauczanie dzieci z zaburzeniami w rozwoju komunikacji jest uzależnione od dokonania dokładnej oceny ich umiejętności wyjściowych. Artykuł prezentuje „Program do oceny umiejętności językowych i społecznych dzieci z autyzmem i innymi zaburzeniami w rozwoju – VB-MAPP”, który jest oparty na analizie zachowań werbalnych B.F. Skinnera. Artykuł zawiera opis narzędzia, opis najważniejszych badanych operantów oraz praktyczne zastosowanie uzyskanych w diagnozie wyników.