Przeglądanie według Temat "administrative proceedings"

Aktualnie wyświetlane 1 - 6 z 6

Brak uzgodnienia z innym organem administracji wymaganego w art. 106 § 1 kpa jako przyczyna wznowienia postępowania administracyjnego
(Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Krupa, Barbara
Wznowienie postępowania administracyjnego polega na stworzeniu stronie prawnych możliwości ponownego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego i ponownego wydania rozstrzygnięcia w sprawie już zakończonej wydaniem decyzji ostatecznej. Uzasadnione jest wtedy przeprowadzenie ponownie postępowania administracyjnego. Chociaż postępowanie administracyjne ma jednorodny charakter, to często specyfika postępowań szczególnych wymaga udziału innych organów administracji. Ustawodawca uznał za zasadne, aby organy współdziałające w sposób sformalizowany mogły wyrazić swoje stanowisko. Podstawową regulację prawną w tym zakresie zawiera przepis art. 106 § 1 k.p.a. Organy administracji publicznej mają prawny obowiązek współdziałania, co wynika zarówno z zasady państwa prawnego, jak i z zasady trójpodziału władzy (art. 2 i 10 Konstytucji RP). Konsekwencje prawne naruszenia obowiązku współdziałania określa art. 145 § 1 pkt 6 k.p.a., stanowiący procesową gwarancję, że do współdziałania organów z mocy art. 106 k.p.a. dojdzie. Art. 145 § 1 pkt 6 k.p.a. odnosi się zatem tylko do takich sytuacji, w których w ogóle nie zwrócono się o zajęcie stanowiska. Inne naruszenia art. 106 k.p.a. nie są objęte tym przepisem. Przyczyna ta odnosi się zatem do okoliczności związanych z prowadzonym postępowaniem jeszcze sprzed wydania decyzji dotyczących działalności organu administracji. Zajęcie stanowiska (uzgodnienie lub zasięgnięcie opinii) to typowa kwestia o charakterze formalnym. W związku z tym brak stanowiska innego organu trzeba traktować jako naruszenie zasad samego postępowania. Do powołania się na tę podstawę nie jest konieczne przedstawienie związku przyczynowego między brakiem stanowiska a treścią decyzji, gdyż wznowienie postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 6 k.p.a. następuje niezależnie od tego, czy brak współdziałania miał wpływ na treść decyzji.
Informatyzacja współdziałania organów administracji po nowelizacji Kodeksu postępowania administracyjnego związanej z wejściem w życie ustawy o doręczeniach elektronicznych
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2021) Kościuk, Dominik J.
W lipcu 2021 r. wejdzie w życie nowelizacja k.p.a. spowodowana uchwaleniem ustawy z dnia 18 listopada 2020 r. o doręczeniach elektronicznych. Ustawa ta ma – m.in. – na celu wdrożenie zasady pierwszeństwa doręczeń pism administracyjnych na adres do doręczeń elektronicznych. Niniejsze opracowanie jest próbą odpowiedzi na pytanie, czy i w jaki sposób lipcowa zmiana k.p.a. może wpłynąć na obowiązki organów współdziałających w toku postępowania administracyjnego w przedmiocie sposobu (formy) prowadzenia korespondencji.
Selected aspects of electronic administration. Comments on means of communication between parties to general administrative proceedings and public authorities
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2019) Skóra, Agnieszka
This article is an attempt to present the essence of electronic communication between clients (other parties to the proceeding) and administrative authorities in general administrative proceedings. It also presents advancements in the modern technologies of the 20th and 21st century (such as telegram, telex, fax) and especially means of electronic communication, which took place in recent years in Poland. In its essence, electronic administration enables communication through strictly electronic means, eliminating the need for physical contact, as a result of which it is not necessary for parties to the proceeding and a body of public administration, to be present at the same time in the same place. Objectives of electronic administration are among the main factors allowing to overcome the problem of time and space in this modern organizational concept of state.
Status prawny kuratora strony nieobecnej w postępowaniu administracyjnym
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2020) Kubas, Ewa
Zabezpieczenie praw strony wymaga zapewnienia jej możliwości czynnego udziału w postępowaniu administracyjnym. Obowiązek ten ciąży na organie administracji zwłaszcza w przypadku strony nieobecnej, dla której należy ustanowić przedstawiciela ustawowego. Jego zadaniem jest przede wszystkim ustalenie miejsca pobytu strony, a także reprezentowanie jej interesów w toku całego postępowania.
Uwagi odnośnie do zasadności zmian regulacji normatywnej dotyczącej zwrotu kosztów postępowania administracyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego, w postępowaniu administracyjnym
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023-09) Mazurkiewicz, Artur
W Kodeksie postępowania administracyjnego przyjęto, że koszty postępowania dowodowego najczęściej obciążają organ administracji, co związane jest z jego obowiązkiem ustalenia prawdy materialnej. Pomimo istnienia regulacji przewidującej obciążanie stron kosztami postępowania poniesionymi w jej interesie lub z jej winy jest ona stosowana przez organy z dużymi oporami. Nie istnieje natomiast żaden przepis ani nawet nie jest dyskutowane rozwiązanie dotyczące zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu administracyjnym, co wobec licznych przypadków reprezentacji stron przez profesjonalnych zastępców procesowych wydaje się być istotną luką i co z kolei obciąża budżety stron, nie dając im szansy na odzyskanie nakładów na pełnomocnika. W postępowaniach sądowych sprawy te są uregulowane kompleksowo, a ugruntowana praktyka pozwala obciążać strony kosztami, jeśli sprawę przegrały, zaś stronom odzyskiwać koszty pomocy prawnej, którą opłacały w toku postępowania. O ile różnice w rozliczeniach kosztów postępowania między postępowaniem cywilnym a administracyjnym są, choć jedynie częściowo, uzasadnione odmiennym modelem spraw administracyjnych (brak kontradyktoryjności, model inkwizycyjny), o tyle brak podstaw prawnych zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w Kodeksie postępowania administracyjnego autor uważa za poważną lukę prawną i anachronizm. W artykule zamieszczona jest argumentacja uzasadniająca postulat zmian "de lege ferenda" w przedstawionym wyżej zakresie.
Zasada szybkości w postępowaniach w sprawach przygotowania i realizacji inwestycji infrastrukturalnych
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2020) Ostojski, Przemysław
Artykuł dotyczy zasady szybkości postępowania w regulacji postępowań w sprawach realizacji inwestycji infrastrukturalnych. Analiza poszczególnych instytucji prawnoprocesowych zmierza do oceny regulacji ustawowych specustaw inwestycyjnych w zakresie zasady szybkości. Celem analizy jest weryfikacja twierdzenia, iż wdrożenie szczególnych reguł prawnoprocesowych w specustawach inwestycyjnych, związanych z nadaniem priorytetu szybkości postępowaniom administracyjnym, nastąpiło z zachowaniem konstytucyjnej zasady proporcjonalności. W rezultacie przeprowadzonej analizy należy stwierdzić, że wdrożenie zasady szybkości postępowań do specustaw inwestycyjnych nie prowadzi zasadniczo do naruszenia istoty konstytucyjnych praw jednostek, w tym prawa zaskarżenia decyzji oraz uprawnienia do ochrony praw słusznie nabytych. Ustawodawca ogranicza zasady przejrzystości i jawności, a także zasadę czynnego udziału strony w postępowaniu administracyjnym, lecz nie eliminuje tych zasad. Niezależnie od tego ustawodawca narusza w analizowanych specustawach istotę prawa strony do złożenia wniosku o ochronę tymczasową w postępowaniu administracyjnym. Narusza w sposób kwalifikowany – ze względu na wspomniany interes publiczny – zasadę praworządności i dwuinstancyjności, uniemożliwiając organowi odwoławczemu w toku instancji uchylenie decyzji w całości, jeżeli wadą dotknięta jest tylko jej część dotycząca nieruchomości.