Przeglądanie według Temat "Ukraine"
Aktualnie wyświetlane 1 - 20 z 34
- Wyniki na stronie
- Opcje sortowania
Pozycja Aktywność polityczna Polaków na Litwie i Ukrainie na przełomie XX i XXI wieku. Studium przypadków(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2014) Bonusiak, AndrzejThe collapse of the USRR marks the beginning of a new period in the history of the Poles who used to live in this state. In the aftermath of the political processes, the Poles, who were dispersed in the various areas of the Soviet Union, started to function in its sovereign successor states. Both their capacity to act and results achieved were dependent on how numerous their milieus have been, what the given national majority’s attitude to the Poles was, if the Poles’ choices were opportune as well as what the legal conditions in which the national minorities could function were in those states. The present article attempts to analyse the Poles’ situation in Lithuania and Ukraine between 1988 and 2014.Pozycja Działalność misji specjalnej OBWE na Ukrainie – sukces, porażka czy impuls do reform?(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2019) Natanek, MirosławIn what follows I analyze, on a macro-level, the role played by the OSCE in negotiating the ceasefire agreement during the conflict in eastern Ukraine. The activity set up to implement the cease-fire arrangements of the OSCE Special Monitoring Mission in Ukraine will be examined in more detail. By analyzing the documents of the OCSE, I will focus on the specific scale, mechanisms, and ways of implementing tasks that result from the Minsk Agreements and which the OSCE Permanent Council imposed on the Mission. This analysis will also be an attempt to assess its efforts so far and to indicate the most important difficulties and obstacles faced by the international community in the process of normalization of the Donbas situation.Pozycja Geoekonomiczne skutki wojny w Ukrainie. Globalny i europejski wymiar problemu(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2024-03) Walkowski, MaciejW oparciu o szczegółową diagnozę bieżącej sytuacji społeczno– gospodarczej w świecie spowodowanej wojną w Ukrainie, a wcześniej pandemią COVID 19, w prezentowanej analizie wskazuje się na konkretne działania, które zarówno w wymiarze konceptualnym jak i praktycznym, muszą zostać podjęte w wymiarze globalnym (gospodarka światowa) i regionalnym (Unia Europejska), służąc wzmocnieniu bezpieczeństwa i odporności ekonomicznej traktowanych jako priorytetowe elementy nowego porządku gospodarczego drugiej dekady XXI wieku. Poprzez zastosowanie wybranych metod i technik badawczych charakterystycznych dla badań politologicznych, Autor prezentowanego artykułu wskazuje na konkretne rozwiązania ograniczające groźbę pojawiania się kolejnych fal kryzysów ekonomicznych, żywnościowych, energetycznych i uchodźczych, oraz powrotu do Zimnej Wojny w swej nowej odsłonie, czyli narastającej geoekonomicznej rywalizacji konfrontacji amerykańsko – chińskiej i ich głównych sojuszników. Szans na wyższy poziom stabilizacji gospodarczej w państwach zaliczanych do tzw. Świata Zachodu, z Unią Europejską i Stanami Zjednoczonymi na czele, upatruje w przynajmniej częściowym ograniczeniu offshoringu na rzecz nearshoringu i jego odmian typu frienshoring oraz promowanej w UE koncepcji otwartej strategicznej autonomii.Pozycja Good-Neighbourhood in Interstate Relations and Realization of Educational Projects of Ukraine and Poland(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2018) Siekunova, YuliiaThe author of the article discloses the formation of interstate relations between Ukraine and Poland since the early 90's of the 20th century, which positively affected the ties between these states. The article analyzes the close relations between the states due to the geopolitical situation, deep historical, cultural and economic ties. Poland actively supports Ukraine in joining the European Union and NATO, acts as an intermediary in this process, gaining additional authority and significance in the international arena.Pozycja Inwazja Rosji na Ukrainę na łamach tygodnika katolickiego „Niedziela”(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023-06) Leśniczak, RafałCelem podjętej analizy jest próba określenia stanowiska redakcji ogólnopolskiego tygodnika katolickiego „Niedziela” w sprawach dotyczących ogólnej sytuacji geopolitycznej po wybuchu wojny na Ukrainie w 2022 roku. Materiał badawczy stanowiły drukowane wersje periodyku od 27 lutego do 24 kwietnia 2022 roku. Wykorzystano metodę analizy zawartości, uzupełnioną o element hermeneutyczny. Tygodnik katolicki „Niedziela” potwierdził oficjalne komunikaty KEP dotyczące sytuacji politycznej po agresji Rosji na Ukrainę w 2022 roku, legitymizował stanowisko premiera Morawieckiego w zakresie prowadzonej przez rząd Zjednoczonej Prawicy polityki bezpieczeństwa i polityki zagranicznej. Periodyk uwierzytelnił stanowisko Stolicy Apostolskiej i papieża Franciszka w sprawie inwazji Rosji na Ukrainę. „Niedziela” wskazała i wyjaśniła ponadto działania dezinformacyjne i manipulacyjne Rosji. Podjęte badania zwiększają wartość poznawczą w obszarze komunikowania politycznego Konferencji Episkopatu Polski za pośrednictwem prasy katolickiej.Pozycja Kolory Ofiary – akwarelowe malarstwo pasyjne Danyły Mowczana(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2021) Szot, ZofiaPochodzący z Ukrainy Danyło Mowczan należy do najciekawszych współczesnych artystów zajmujących się sztuką sakralną. Jego twórczość wywodzi się ze sztuki Kościoła wschodniego i obejmuje zarówno malarstwo ikonowe, jak i portrety, przedstawienia alegoryczne i mitologiczne. Wśród jego prac, charakteryzujących się minimalizmem i stosowaniem jasnego tła, wyróżniają się dzieła wykonane akwarelą. Odwołując się do realizacji pasyjnych artysty, przedstawiam interpretację dzieł, analizując zastosowane przez Mowczana zabiegi formalne, ze szczególnym uwzględnieniem sposobu wykorzystania farb wodnych. Przyglądam się kolejno przedstawieniom ukrzyżowania, zdjęcia z krzyża, opłakiwania i złożenia do grobu. Uwzględniam takie treści jak: historię biblijną, dogmaty, emocjonalność przedstawień i relację Jezusa z kontemplującym. W dyskursie staram się udowodnić, że w sztuce lwowskiego artysty zarówno ikonografia, jak i forma dzieła sztuki pełnią niemalże równorzędną rolę w przekazywaniu wydarzeń i scen o charakterze religijnym oraz rozmyślań z nimi związanych.Pozycja Malowidła ścienne w cerkwi Chrystusa Miłującego Ludzi w Żółkwi. Dzieje powstania i analiza ikonograficzna absydialnej sceny Wniebowstąpienia Pańskiego (wybrane elementy)(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2012-12) Orzechowski, Maciej IreneuszCelem artykułu jest prezentacja dziejów powstania malowideł w bazyliańskiej cerkwi Najświętszego Serca Jezusowego (obecnie Chrystusa Miłującego Ludzi) w Żółkwi oraz analiza ikonograficzna wybranych elementów absydialnej sceny Wniebowstąpienia Pańskiego, zawierającej treści odnoszące się do wezwania świątyni. Reforma dobromilska (1882–1904) greckokatolickiego zgromadzenia bazylianów przyczyniła się do intelektualnego odrodzenia tego zakonu, jak i do podniesienia z ruin jego galicyjskich monasterów. Wśród przeprowadzonych wówczas i w okresie późniejszym modernizacji zespołów klasztornych na szczególną uwagę zasługują prace malarskie w Żółkwi, wykonane przez ukraińskiego malarza Juliana Bucmaniuka (1885–1967) w dwóch fazach: 1910–1911 (kaplica Opieki Matki Boskiej) oraz 1932–1939 (wnętrze świątyni). Tematyka malowideł kaplicy dotyczy wątków maryjnych. Z kolei program ikonograficzny cerkwi skonstruowano w oparciu o schemat bizantyński, wypracowany w ciągu IX i X stulecia, z zachowaniem jego trzonu składającego się z trzech wątków: teofaniczno-doksologicznego i profetycznego w strefie kopułowej, sanktuarium oraz we wschodnim przęśle naosu oraz ewangeliczno-apokryficznego w kryłosach (dodekaorton) i naosie. Program malarski świątyni zawiera ponadto tradycyjne rozbudowane wątki – hagiograficzny oraz historyczny. Do pierwiastków nowych – pomijając aktualizacje w scenach historycznych – należą przedstawienia Najświętszego Serca Jezusowego, wśród których najbardziej intrygujące to absydialny wizerunek Chrystusa Pantokratora z sercem na piersi w scenie Wniebowstąpienia Pańskiego.Pozycja Międzynarodowe dostawy uzbrojenia i sprzętu wojskowego dla Ukrainy po inwazji dokonanej przez Federację Rosyjską w 2022 roku(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2022-12) Machniak, ArkadiuszAtak Rosji na Ukrainę spowodował reakcję państw Zachodu, które solidarnie zobowiązały się do udzielenia pomocy walczącej Ukrainie. Postawa państw zachodnich jest bardzo ważna w kontekście niepodległości Ukrainy. Wsparcie wojskowe pomimo dużej skali jest prawdopodobnie niewystarczające dla Ukrainy. Politycy tego państwa apelują o zwiększenie ilości oraz tempa dostaw uzbrojenia. Siły Zbrojne Ukrainy są obecnie całkowite uzależnione od dostaw uzbrojenia, sprzętu wojskowego oraz innych materiałów z państw Zachodu. Armia Ukrainy tylko dzięki takiej pomocy i wsparciu wojskowemu może skutecznie rywalizować z armią Rosji. Po agresji dokonanej przez Rosję wsparcie wojskowe w postaci dostaw broni, sprzętu, amunicji i zaopatrzenia zrealizowały dla Ukrainy poszczególne kraje UE oraz kraje spoza kontynentu europejskiego.Pozycja Od ATO do wojny. Polacy i przedstawiciele mniejszości polskiej w Ukrainie, w walkach na wschodzie Ukrainy(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023-12) Bonusiak, AndrzejPoniższy tekst dotyczy zaangażowania Polaków oraz obywateli Ukrainy polskiego pochodzenia w bezpośrednie działania wojenne w Ukrainie od 2014 r. Przedmiotem analizy były losy żołnierzy i ochotników oraz członków formacji paramilitarnych walczących z separatystami i z Rosją. W celu przeprowadzenia badań sięgnięto po materiały dostępne w mediach polskojęzycznych oraz istniejącą literaturę przedmiotu. Przeprowadzono je z wykorzystaniem metod badawczych charakterystycznych dla prasoznawstwa, historii i politologii. W wyniku przeprowadzonych dociekań udowodniono, iż polski wkład w tę walkę już po kilku miesiącach regularnej wojny był większy niż w trakcie ośmioletniego „pełzającego” konfliktu. Stwierdzono jednocześnie, że ze względu na nadal trwające działania militarne nie ma możliwości precyzyjnego określenia wymiaru polskiego wkładu i że ostateczne ustalenia w tym zakresie możliwe będą dopiero po zakończeniu wojny.Pozycja Osyp Nazaruk (1883–1940). Z dziejów życia politycznego Ukraińców w XX wieku(Uniwersytet Rzeszowski, 2020-12-01) Kolano, RafałCelem niniejszej rozprawy jest przedstawienie działalności politycznej Osypa Nazaruka (1883–1940) i zarysowanie głównych obszarów jego zapatrywań politycznych w oparciu o jego spuściznę piśmienniczą (przede wszystkim publicystyczną), korespondencję i osobiste notatki. Nazaruk jako polityk ukraiński był przede wszystkim niepodległościowcem ukraińskim, dążącym w działaniu do utworzenia suwerennego państwa ukraińskiego, obejmującego wszystkie — w jego rozumieniu i ogółu formacji niepodległościowców ukraińskich— ukraińskie ziemie etniczne. Stale zajmował on to stanowisko ideowo-polityczne, pomimo częstych zmian we własnym światopoglądzie. Jego myśl polityczna również zawsze koncentrowała się wokół idei niepodległości. Należał niemal zawsze do ukraińskich środowisk politycznych, sytuujących się poza głównym nurtem polityki ukraińskiej w jego czasach. Zajmował w nich wprawdzie na ogół czołowe miejsce pod względem intelektualnym, pretendując nierzadko do roli ideologa formacji, do których należał, nie zdobywając jednak nigdy autorytetu politycznego w społeczeństwie ukraińskim. Przedstawiał swoje przemyślenia polityczne najczęściej w formie publikacji publicystycznych. Odznaczał się na polu publicystyki sporym dorobkiem, liczącym co najmniej 1240 tekstów, ogłoszonych w latach 1900–1940 w kilkunastu czasopismach głównie ukraińskojęzycznych.Pozycja Pisarstwo reportażowe Anny Strońskiej(Uniwersytet Rzeszowski, 2018-06-20) Spyra, Paweł JózefRozprawa poświęcona jest pisarstwu reportażowemu Anny Strońskiej – przemyślanki nazwanej przez krytyków „pierwszą damą polskiego reportażu”. Uprawiała ona ponadto dramat, prozę i lirykę. Autora interesują reportaże wydane w formie książkowej w latach 1964-1998. Sięga po osiągnięcia intertekstualności, studiów postzależnościowych, postkolonializmu, feminizmu i geopoetyki, a także wyniki badań teoretyków reportażu. Utwory Strońskiej traktują o polskiej prowincji, ziemiach kresowych z Podhalem, „obcych” (np. wykluczonych ze społeczeństwa), sztuce artystów-amatorów zmagających się z chorobą psychiczną, Rosji i innych republikach radzieckich, Ukrainie po 1990 roku i Europie Zachodniej. Jej twórczość cechuje upodobanie do problematyki społecznej, a także autentyzm i subiektywizm. Nierzadko przedstawia trudne, wymagające interwencji, sprawy. Praca zawodowa jest dla niej szczególną misją. Rzetelność dziennikarskiego przekazu łączy z empatią do ludzi, z którymi się spotyka. Kunsztu reportażom dodaje swoisty styl piszącej, dla której najważniejszym miejscem na świecie pozostał rodzinny Przemyśl. Zauważalna najpierw binarna opozycja reportaż literacki – reportaż problemowy ustępuje później miejsca polifoniczności utworów, co świadczy o braku ostrości genologicznej tego typu pisarstwa. Autor podaje w wątpliwość diagnozę Strońskiej o kryzysie reportażu we współczesnym świecie.Pozycja Pociągi pancerne w armii Ukraińskiej Republiki Ludowej (listopad 1918 – listopad 1920)(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Kharuk, AndrijLata 1919–1920 były jednym z najbardziej dramatycznych okresów w najnowszej historii Ukrainy. Powstanie przeciwko hetmanowi Pawłowi Skoropadskiemu w końcu 1918 r. doprowadziło do upadku monarchii i przywrócenia republikańskiej formy rządów w postaci Dyrektorii Ukraińskiej Republiki Ludowej. Nowy rząd natychmiast został zmuszony do walki z wrogami zewnętrznymi, z których najgroźniejsi byli rosyjscy bolszewicy. Wojna na Ukrainie w latach 1919–1920 miała charakter manewrowy. W takich warunkach znaczącą rolę odgrywały pociągi pancerne. Te środki bojowe pojawiły się w Armii Dyrektorii już w czasie powstania przeciwko hetmanowi. Początkowo były dość prymitywnymi, improwizowanymi konstrukcjami, ale wiosną 1919 r. Armia Dyrektorii otrzymała bardziej zaawansowane technologicznie pociągi pancerne – lepiej uzbrojone i chronione. Niektóre z nich były trofeami zdobytymi na bolszewikach. Stopniowo pociągi pancerne stały się głównym środkiem walki zbrojnej. Ich liczba w pewnych okresach sięgała dziesięciu. Aż do ostatnich dni walk regularnych oddziałów Armii Dyrektorii (do listopada 1920 r.) pociągi pancerne były aktywnie zaangażowane w walki. W artykule przedstawiono główne epizody użycia bojowego pociągów pancernych Armii Dyrektorii oraz zarys organizacji jednostek tego rodzaju broni.Pozycja Polacy we Lwowie 1944-1959(Uniwersytet Rzeszowski, 2019-06-03) Olechowski, PiotrPraca przedstawia losy Polaków pozostałych we Lwowie po zakończeniu II wojny światowej. Ze względu na wiele okoliczności (zmiana okupanta latem 1944 r.), początkową cezurę stanowi ponowne wejście Armii Czerwonej w granice miasta 27 lipca 1944 r. Dwuletni okres przejściowy, zakończony latem 1946 r. należy potraktować jako wprowadzenie do zasadniczej tematyki. Wyjazd ostatnich transportów przesiedleńczych przesadził w istocie o wejściu w życie zupełnie nowych porządków. Odtąd lwowscy Polacy w liczbie zaledwie kilkunastu tysięcy stanowili zaledwie kilka procent ogółu wszystkich mieszkańców radzieckiego Lwowa. Mimo tego, wiernie trwali przy własnej tradycji i na ile było to możliwe, starali się podkreślać swą odrębność. Jedynymi miejscami, gdzie oficjalnie mógł wówczas rozbrzmiewać język polski były nieliczne kościoły rzymskokatolickie oraz szkoły z polskim językiem wykładowym. Wraz z upływem lat, wbrew pozorom, liczba Polaków we Lwowie wzrosła w sposób znaczący. Na początku lat 50. XX wieku na terenie miasta było ich już niemal 30 tysięcy. Wynikało to przede wszystkim z przyjazdów osób zwolnionych z obozów pracy na dalekim wschodzie. Końcową cezurę pracy wyznaczono na rok 1959. Jest to związane z zakończeniem procesu „II repatriacji” Polaków z terenu ZSRR. Lwow opuściło wówczas ponad 40% jego polskich mieszkańców.Pozycja Polski Teatr Ludowy we Lwowie – fenomen radzieckich czasów(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023-03) Sawicz, AgnieszkaPolski Teatr Ludowy we Lwowie to scena pod wieloma względami niezwykła. Powstał w Ukraińskiej Socjalistycznej Republice Radzieckiej w 1958 r., a założył go emerytowany nauczyciel języka polskiego Piotr Hausvater. Zebrał on wokół siebie grupę pasjonatów, amatorów, którym przez kolejne lata udało się stworzyć zespół dający przedstawienia nie tylko w Związku Radzieckim, ale też poza jego granicami. Wśród aktorów nie było profesjonalistów, ale Teatr osiągnął w pełni profesjonalny poziom i zdobywał liczne nagrody, prezentując w trudnych warunkach państwa totalitarnego sztuki w języku polskim. Uczniowie, studenci, robotnicy, inżynierowie, nauczyciele i intelektualiści – wszyscy poświęcali swój prywatny czas, by charytatywnie tworzyć sztukę. Efekt ich pracy był dla wielu Polaków w ZSRR jedynym kontaktem z ojczystym językiem. Był to też sposób, by zapoznać się z dorobkiem kulturalnym kraju, z którym wciąż czuli więź. Co ciekawe, zespół tworzyli nie tylko ludzie o polskich korzeniach, ale także Ukraińcy i Rosjanie. To rosyjski artysta Walery Bortiakow kierował Teatrem Ludowym po tym, jak jego dyrektor, Zbigniew Chrzanowski, musiał wyjechać ze Związku Radzieckiego w związku z represjami za złożenie kwiatów pod pomnikiem Adama Mickiewicza we Lwowie. Teatrowi udało się przetrwać komunistyczne represje i z powodzeniem działa do dziś, w wolnej Ukrainie.Pozycja Pomoc społeczna i praca socjalna w Ukrainie – historia i współczesność(Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie, 2023) Myshchyshyn, Iryna; Szluz, BeataCelem badaczek jest zobrazowanie historii i współczesnych wyzwań w polu pomocy społecznej i pracy socjalnej w Ukrainie. Pierwsza część artykułu uka zuje rys historyczny i rozwój systemu pomocy społecznej oraz pracy socjalnej w tym państwie. Druga część, oparta na analizie dostępnych dokumentów koncepcyjnych i strategicznych, ma na celu przedstawienie polityki państwa w zakresie rozwijania systemu pomocy społecznej oraz pracy socjalnej, ze zwróceniem uwagi na intensyfikację w zakresie usług społecznych.Pozycja Prawa człowieka w wybranych programach współpracy transgranicznej po agresji rosyjskiej na Ukrainę(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023-12) Pieniążek, AgnieszkaDzięki przedsięwzięciom finansowanym z unijnych programów współpracy transgranicznej wspierane są m.in. procesy rozwojowe w regionach położonych wzdłuż zewnętrznych i wewnętrznych granic Unii Europejskiej (UE). Celem opracowania jest analiza regulacji praw człowieka, wagi im przypisywanej oraz kierunków wsparcia w dwóch programach współpracy transgranicznej, tj. Polska-Słowacja oraz Polska-Ukraina w perspektywie finansowej 2021–2027, po agresji rosyjskiej na Ukrainę. Analiza aktów prawnych, dokumentów programowych, wytycznych dla wnioskodawców i beneficjentów wykazała, iż z całą pewnością ochrona praw człowieka zajmuje ważne miejsce. Państwa uczestniczące w realizacji programów są zobowiązane do brania pod uwagę i propagowania praw człowieka w całym procesie przygotowywania, wdrażania, monitorowania, sprawozdawczości i ewaluacji programów.Pozycja Proces szkolenia Sił Zbrojnych Ukrainy na przykładzie Joint Multinational Training Group w Jaworowie w latach 2016–2020(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023-09) Machniak, ArkadiuszSzkolenie Sił Zbrojnych Ukrainy przez doradców międzynarodowych było jednym z najistotniejszych elementów modernizacji wojska ukraińskiego wpływającym obecnie na toczący się konflikt zbrojny na Ukrainie. Jego jednym z elementów było powołanie w 2016 r. Wspólnej Międzynarodowej Grupy Szkoleniowej (ang. Joint Multinational Training Group – Ukraine) na poligonie w Jaworowie. Tok szkolenia ukraińskich żołnierzy miał doprowadzić do istotnego przemodelowania struktur wojskowych do standardów NATO w zakresie organizacji, funkcjonowania oraz dowodzenia. Szkolenie prowadzone na bazie Międzynarodowego Centrum Budowania Pokoju i Bezpieczeństwa na poligonie w Jaworowie realizowane było przez instruktorów z krajów NATO. Na przestrzeni lat 2016–2020 Ukraina przy pomocy zachodnich instruktorów i uzbrojenia skutecznie reformowała swój sektor obronny. W okresie tym państwo ukraińskie doprowadziło do istotnych zmian jakościowych w segmentach związanych z obronnością i bezpieczeństwemPozycja Roman Dmowski o Ukrainie – profetyczna projekcja realizmu politycznego(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2024-03) Borkowski, KamilCelem artykułu jest omówienie najważniejszych założeń wątku ukraińskiego w refleksji geopolitycznej Romana Dmowskiego. Autor zamierza wykazać, że rozważania Dmowskiego cechuje wyjątkowa trafność spostrzeżeń dotyczących zagadnień narodu i państwa ukraińskiego w kontekście ich wpływu na pozycję Rosji, Polski i Niemiec, a tym samym na europejskie i światowe środowisko bezpieczeństwa. Podejmując próbę analizy powyższego przedmiotu badań podkreślenia wymaga fakt, iż od jego publikacji minęło ponad 90 lat, a mimo to nie stracił on na aktualności, dowodząc tym samym słuszności postawionych tez. Uwzględniając bieżące, dramatyczne wydarzenia za naszą wschodnią granicą oraz skalę potencjalnego ryzyka jakie generują nie tylko w wymiarze regionalnym, ale również globalnym wydaje się uzasadnionym sięgnięcie do Kwestii ukraińskiej jako cennego źródła wiedzy na temat przyczyn obecnego konfliktu oraz jego możliwych konsekwencji.Pozycja Różne modele i przestrzenie unii – przypadek Ukrainy(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2019) Bracki, ArturThe paper is devoted to the analysis of various models and spaces of the Union with reference to Ukraine. The perspective of the religious, political and cultural union was taken as a starting point. Using selected examples and based on the rich literature of the subject, a review of the activities of the Union from the 10th century to the present has been made. An important element of the study was the demarcation of activities unifying inside and outside of one’s own national community. This allowed for more accurate tracing of the mechanisms of community gathering around a particular idea or its rejection. From the reconnaissance it can be concluded that for the Ukrainian space the unification activities were the most favorable, which was marked by the centripetal, convergent and ukrainocentric vector.Pozycja Russia’s war crimes: justice and responsibility(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023-12) Khmilevska, PolinaThe world has been shaken by the new stage of bloody and unfair war that Russia started against Ukraine on February 24, 2022. This time the full-scale invasion resulted in horrific consequences: huge destructions, numerous war crimes and civil losses. However, everything what Kremlin and its army are doing is nothing new in the historical perspective and the world has already tolerated many crimes of Russia’s regime. In the era of digitalization Russia’s war against Ukraine might be the most documented war ever, which gives a great chance for justice. That is why, it is in interest of whole international community to contribute to Ukraine’s victory and then documentation, investigation and prosecution of all crimes of Russians in Ukraine. That is crucial to stop the chain of impunity and to eventually downfall of Putin’s regime and Russia’s imperialism.