Przeglądanie według Temat "Sepulchral space"

Aktualnie wyświetlane 1 - 1 z 1

Od cmentarza rzędowego do krypt – przestrzeń sepulkralna Lublina w późnym średniowieczu i okresie nowożytnym w świetle badań archeologicznych
(Uniwersytet Rzeszowski, 2018-05-10) Niedźwiadek, Rafał
Władysław Łokietek nadając w 1317 r. Lublinowi prawa miejskie przyznał miastu 100 łanów, czyli ok. 2.500 ha. W tej przestrzeni nie tylko zorganizowano ośrodek z domami, placami i gruntami ornymi, ale także fundowano obiekty sakralne. Od XIV do XVIII wieku powstało 25 kościołów, przy których zakładano nekropole – zarówno w formie grobów jamowych wkopywanych w podłoże, jak również specjalnych komór. W prezentowanej pracy podjęto próbę opisania przestrzeni grzebalnej kształtującej się wokół świątyń oraz pod ich posadzkami. Na podstawie materiału zgromadzonego w toku rozmaitych badań archeologicznych można wskazać na różne formy gospodarowania obszarem przeznaczonym pod pochówki. Jako pierwsze powstawały cmentarzyska rzędowe, charakterystyczne dla pierwszych wieków chrześcijaństwa na ziemiach polskich. U schyłku wczesnego średniowiecza rozpoczęto wytyczanie i użytkowanie nekropoli wokół kościołów, niektóre z nich powielały miejsca i funkcje wcześniejszych. Z biegiem wieków przybrały one postać wielopoziomowych układów, gdzie mogiły zachodziły na siebie i przecinały wzajemnie. Jeszcze w późnym średniowieczu zaczęto zmarłych grzebać wewnątrz obrysu murów kościołów. Początkowo, były to groby jamowe, obok których na początku okresu staropolskiego pojawiły się trwalsze konstrukcje, wystawiane z kamieni i cegieł – tumby i krypty. Kres wielowiekowych zwyczajów pogrzebowych zapoczątkowało wdrażanie nowego prawa cmentarnego z 1792 r. nakazującego zakładanie wydzielonych cmentarzy, poza granicami strefy zamieszkanej.