Przeglądanie według Temat "Rzeszowszczyzna"

Aktualnie wyświetlane 1 - 2 z 2

Sekcja bokserska w Zakładowym Klubie Sportowym „Stal” Stalowa Wola w latach 1939-1977
(Uniwersytet Rzeszowski, 2022-12-19) Niwierski, Roman
Głównym celem badawczym było ukazanie zasad uprawiania sportu w czasach PRL-u na przykładzie funkcjonowania sekcji bokserskiej w Zakładowym Klubie Sportowym „Stal” Stalowa Wola w latach 1939-1977 gdzie głównym źródłem finansowania był zakład pracy – Huta Stalowa Wola. Założeniem autora było ukazanie aktywności sekcji bokserskiej w ZKS „Stal” Stalowa Wola przez pryzmat osiągniętych wyników całego zespołu w DMP czy też sukcesów indywidualnych zawodników na MP czy ME z uwzględnieniem faktu, że sport w PRL-owskim systemie „amatorstwa państwowego”, przy finansowaniu go przez zakłady pracy był na bardzo wysokim poziomie. Pomimo że w przeszłości zawodnicy nigdy takich korzyści materialnych jak dziś w sporcie zawodowym nie osiągnęli, ich sukcesy do dnia dzisiejszego nie tylko nie zostały powtórzone, ale jak w przypadku boksu amatorskiego nieosiągalne. W historii polskiego boksu walczyło wielu wybitnych zawodników, którzy zdobywając medale na stałe zapisali się w kartach historii. Jerzy Kulej, Marian Kasprzyk, Zbigniew Pietrzykowski, Józef Grudzień, Leszek Drogosz, Jan Szczepański i wielu innych głównie z lat 60. i 70 XX w., to polscy pięściarze którzy regularnie sięgali po medale igrzysk olimpijskich i mistrzostw Europy. Mimo że bokserzy często rywalizowali w mistrzostwach świata, kontynentu czy kraju, to jednak sam udział w igrzyskach był dla nich czymś wyjątkowym. Stalowowolski pięściarz Lucjan Trela który uczestniczył w letnich IO w Meksyku (1968), pomimo że nie zdobył żadnego medalu przegrywając pierwszą walkę z reprezentantem Stanów Zjednoczonych George’m Foremanem, stał się bohaterem i legendą na zawsze wpisaną złotą czcionką w annałach polskiego boksu.
Turystyka kulturowa na Rzeszowszczyźnie w latach 1945–1989. Studium historyczno –antropologiczne.
(Uniwersytet Rzeszowski, 2019-03-28) Huzarska, Agnieszka
Celem rozprawy doktorskiej zatytułowanej Turystyka kulturowa na Rzeszowszczyźnie w latach 1945–1989. Studium historyczno-antropologiczne jest omówienie turystyki kulturowej na Ziemi Rzeszowskiej w okresie 1945-1989. Turystyka kulturowa jest często definiowana jako zachowania turystów z motywacją do podróżowania o charakterze kulturowym. Autorka przeprowadziła badania z powodu braku całościowego ujęcia tematu. Dotychczasowe badania tematu przyniosły cząstkowe ujęcie zagadnienia. Dlatego autorka wzięła pod uwagę turystykę kulturową na Rzeszowszczyźnie i przeszłą rzeczywistość poprzez odtworzenie wiedzy o niej. Najwyższą wartość dla udzielenia odpowiedzi na temat badawczy miały archiwalia. Praca ma 5 rozdziałów. Rozdział I to tradycje turystyki kulturowej na Rzeszowszczyźnie. Geograficzna charakterystyka regionu to rozdział II. Rozdział III skupia się na turystyce kulturowej dziedzictwa kulturowego, turystyce muzealnej, literackiej i eventowej kultury wysokiej. W rozdziale IV omówiono podróże tematyczne i podróże seminaryjne. Rozdział V omawia: turystykę miejską, wiejsko-kulturową, etniczna, turystyke obiektów militarnych, turystykę obiektów przemysłowych i technicznych, turystykę żywej historii, eventową kultury popularnej, kulturowo-przyrodniczą, religijno-pielgrzymkową, kulinarną, hobbystyczną i turystykę regionalną. W dysertacji obszernie ukazano specyficzną formę turystyki, jaką jest turystyka kulturowa, szczegółowo ukazując poszczególne rodzaje takiej turystyki na Rzeszowszczyźnie w latach 1945– 1989.