Przeglądanie według Temat "Romowie"

Aktualnie wyświetlane 1 - 5 z 5

Dwa lata unijnej strategii dla Romów: niesprawiedliwa równość społeczna czy wymóg spójności gospodarczej?
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Szewczyk, Marcin
O funkcjonowaniu ogólnounijnej strategii dla Romów – uwzględniając jej praktyczny wymiar, a także ocenę, przygotowywaną przez Komisję Europejską, działań krajowych realizujących cele ram ogólnych – można mówić w wymiarze dwuletnim, pomimo jej przygotowania i przyjęcia już w 2011 roku. Opracowana strategia była wyrazem zmiany sposobu instytucjonalnego myślenia o mniejszości romskiej i została ona w znacznej mierze zdeterminowana poszerzonym zakresem spójności społeczno-gospodarczo-terytorialnej i celami „Europa 2020”, co znalazło także wyraz w zapisach dziesięciu podstawowych zasadach włączenia Romów. Błędnie zinterpretowane procesy społeczne zachodzące w ramach tej grupy oraz wymogi dążeń rozwojowych Unii Europejskiej doprowadziły do marginalizacji sfery kulturowej – konstytuującej na poziomie tożsamości tę grupę. Z instytucjonalnego punktu widzenia także czynnik etniczny przestał stanowić podstawę do koncentracji strategii na tej mniejszości, ustępując powiązanemu ze spójnością paradygmatowi homo oeconomicus. Doprowadziło to do sytuacji, w której równość społeczna nabiera cech niesprawiedliwości społecznej. Wyrazem tego są główne obszary działania i konkretne cele odnoszące się do poprawy sytuacji Romów wskazane w unijnych ramach. Próby znalezienia możliwych dla obydwu stron rozwiązań pozwalających na wzajemną akceptację odmiennych paradygmatów istnienia i systemów wartości nie są z góry skazane na niepowodzenie, jednak wymagają realistycznego podejścia. Trzeba przy tym pamiętać, że rządy demokratyczne pozostają rządami większości i pomimo odpowiedzialności także za grupy mniejszościowe, nadrzędnym celem systemu demokratycznego jest zaspokajanie potrzeb ogółu społeczeństwa. Przesuwa to odpowiedzialność za podjęcie większego wysiłku dostosowawczego na Romów, jednak jednocześnie nie zdejmuje z systemu UE odpowiedzialności za zachowanie ich tożsamości.
Modernizacja etnicznego kapitału ludzkiego – przypadek Romów
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Szewczyk, Marcin
Inwestowanie w każdą formę kapitału będzie skutkowało jego rozwojem i modernizacją. Konieczny do tego jest jednak przynajmniej jego podstawowy poziom. Romski kapitał ludzki jest na bardzo niskim poziomie. Wynika to z ich specyfiki kulturowej, która wpływa na ich sytuację społeczno-gospodarczą. Dlatego też nie można oczekiwać, że modernizacja romskiego kapitału ludzkiego będzie przeprowadzana na tym samym poziomie jak w przypadku społeczeństwa większościowego. Próby jego modernizacji realizowane w ramach funduszy strukturalnych nie przynoszą oczekiwanych rezultatów. Wzmacnianie romskiego kapitału ludzkiego poprzez różne formy edukacji i nabywania umiejętności oraz kompetencji – nawet w powiązaniu ze zwiększaniem atrakcyjności Romów na rynku pracy – są niewystarczające. Konieczne jest objęcie inwestycjami także ich sytuacji zdrowotnej oraz mieszkalnictwa. Takie działania realizowane są w ramach ramowej strategii Unii Europejskiej. Ze względu na niski poziom efektywności tych działań należy zwrócić uwagę na romski kapitał społeczny, który, jak w przypadku każdej mniejszości etnicznej, jest o wiele lepiej rozwinięty niż kapitał ludzki. Pomimo jego znacznego poziomu, pozostaje on kapitałem wewnętrznym, bez tworzenia więzi wykraczających poza ich społeczność. Taka forma kapitału społecznego nie tylko utrwala istniejące podziały społeczne, ale i sprzyja wykluczeniu. Modernizacja kapitału społecznego powinna prowadzić do jego pozytywnego wpływu na spójność społeczną i gospodarczą. Jedynym sposobem na to, aby tego dokonać, jest podjęcie przez społeczeństwo większościowe wysiłku porzucenia dyskryminacji. Może to skutkować zwiększeniem promienia zaufania społecznego, który jest istotnym czynnikiem struktury kapitału społecznego. Dopiero tak zmodernizowany kapitał społeczny będzie mógł być podstawą do budowania romskiego kapitału ludzkiego.
Prowzrostowa orientacja polityki wobec Romów w Europie
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Szewczyk, Marcin
Unia Europejska jest ukierunkowana na dążenie do osiągnięcia celów spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej. Są one ściśle związane z trwałym wzrostem gospodarczym i społecznym, który niemożliwy jest bez rozwoju w tych obszarach. Strategia Unii Europejskiej dotycząca zmiany sytuacji Romów jest ściśle związana ze strategią Europa 2020, nastawioną na realizację celów spójności. Praktyczna realizacja założeń proromskiej strategii jest powierzona państwom członkowskim. Na tej płaszczyźnie dochodzi do konkretyzacji unijnych założeń ramowych, zgodnie z ich rozwojowym ukierunkowaniem. Jednak biorąc pod uwagę ostatni etap wdrażania strategii UE, czyli praktyczną realizację działań skierowanych do Romów, pojawi się problem związany z różnymi systemami wartości. Cele Unii Europejskiej opierają się przede wszystkim na wartości rozwoju i dążeniu do wzrostu. Kultura Romów – ukształtowana przez potrzebę przetrwania – związana jest z systemem wartości opierającym się na trwaniu, niezmienności i silnych więziach wewnątrzgrupowych. Oceniając z takiego punktu widzenia prorozwojową orientację polityki wobec Romów w Europie, należałoby przyjąć inne kryteria, niż te, które wynikają z unijnej strategii, a także strategii „Europa 2020”. Jednak nawet Wskaźnik Rozwoju Społecznego nie w pełni umożliwia ocenę adekwatną do systemu romskiej kultury. Najważniejsze zatem pozostają unijne kryteria oceny prowzrostowej orientacji polityki. Podstawą do takiej oceny są założenia określone w Unijnych Ramach, a także coroczne komunikaty Komisji Europejskiej podsumowujące postępy państw członkowskich. Na ich podstawie jednoznacznie można stwierdzić, że polityka wobec Romów jest ukierunkowana na wzrost gospodarczy i społeczny.
Romowie na początku XXI wieku na przykładzie województwa małopolskiego
(Uniwersytet Rzeszowski, 2018-12-10) Kaźmierska-Bartnik, Wioleta
Praca została napisana, aby przedstawić sytuację Romów w województwie małopolskim na początku XXI wieku, ze szczególnym uwzględnieniem działalności stowarzyszeń romskich, powstałych i funkcjonujących na wspomnianym terenie. Mowa tu o stowarzyszeniach zakładanych i prowadzonych przez Romów, których celem jest działalność na rzecz społeczności romskiej poprzez różnego rodzaju inicjatywy, począwszy od aktywności kulturalnej, edukacyjnej, służącej zachowaniu romskiej tożsamości etnicznej, jak też propagującej piękno kultury i tradycji romskiej, a skończywszy na aspektach socjalnych – przeciwdziałania bezrobociu, poprawy sytuacji bytowej oraz zdrowotnej mniejszości romskiej.
Zintegrowane podejście do społeczno-gospodarczego wymiaru romskiego dylematu: rozwiązania Unii Europejskiej i polska płaszczyzna krajowa
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2014) Szewczyk, Marcin
Przyjęta przez Komisję Europejską w 2010 roku strategia Europa 2020 ma zagwarantować zrównoważony rozwój sprzyjający włączeniu społecznemu w państwach członkowskich. W ścisłym powiązaniu z Europą 2020 Komisja Europejska przyjęła komunikat Unijne ramy dotyczące krajowych strategii integracji Romów do 2020 roku. Określa on strategiczne ramy umożliwiające likwidację przepaści społecznej i gospodarczej istniejącej pomiędzy społecznością Romów a społeczeństwem głównego nurtu. Wymagane jest do tego jednak zintegrowane podejście każdego z państw Unii Europejskiej wobec romskiego dylematu. Nowy Program integracji społecznej Romów w Polsce na lata 2014–2020 ma nie tylko odpowiadać założeniom wypracowanym podczas 10 lat pracy na rzecz tej społeczności, ale także spełniać założenia tak samej strategii Europa 2020 oraz polskiego Krajowego programu reform Europa 2020, jak i polskich strategii długookresowych: Długookresowej Strategii Rozwoju Kraju. Polska 2030 oraz Strategii Rozwoju Kraju – 2020. W tekście dokonano analizy powyższych dokumentów. Badanie zostało ukierunkowane na te ich składniki, które wiążą się ze spójnością Unii Europejskiej. Stanowią one – a przynajmniej powinny spełniać tę funkcję – podstawę do budowania strategii działań na rzecz spójności rozwoju. Celem badania było wskazanie na wzajemne powiązanie powyższych dokumentów w tym zakresie, określenie ich komplementarności wobec dążenia do spójności społecznej i gospodarczej oraz w efekcie – poziomu ich zintegrowania w tym obszarze (niestety, pozostającego na niskim poziomie), który powinien pozytywnie wpływać na osiąganie ich wspólnych celów.