Przeglądanie według Temat "Magnetic resonance imaging"

Aktualnie wyświetlane 1 - 2 z 2

Ocena przydatności niekonwencjonalnych metod generowania i wykrywania 1O2 w diagnostyce medycznej
(Uniwersytet Rzeszowski, 2022-03-18) Ożóg, Łukasz Ryszard
Terapia fotodynamiczna (z ang. Photodynamic therapy PDT) to leczenie raka, które wykorzystuje fotogenerowane reaktywne formy tlenu (z ang. Reactive Oxygen Species ROS) do uszkadzania docelowych komórek. Do generowania ROS metoda leczenia PDT wykorzystuje fotouczulacz (z ang. Photosensitizer- PS), które są wzbudzane przez światło o określonej długości fali oraz mocy, która nie uszkadza zdrowej tkanki. Głównym, generowanym ROS jest tlen singletowy (1O2), który reaguje z cząsteczkami komórkowymi, ostatecznie powodując uszkodzenie tkanki i śmierć komórki. Badania przeprowadzono na świeżo wyciętych próbkach normalnej i nowotworowej tkanki krtani tarczycy w łącznej liczbie 30 próbek zdrowej tkanki kontrolnej i 30 próbek tkanki nowotworowej. Przeprowadzono badania, których celem było osiągnięcie zabijania komórek nowotworowych, za pomocą fotouczulacza, tlenu i światła laserowego. Dokonano pomiaru T1 w powierzchniowych i głębokich warstwach tkanek po serii etapów doświadczalnych w postaci naświetlania, w celu określenia potencjalnych różnic w T1. Przeprowadzono badanie penetracji fotouczulacza tkanki krtani in vitro oraz dokonano analizy związanej z oceną zastosowania PDT w przypadku tego typu nowotworu. Badanie histologiczne tkanek nowotworowych wykazało uszkodzenie jąder komórek nowotworowych krtani i tarczycy w wyniku PDT, po dostarczeniu PS bezpośrednio do tkanki. Zmierzone czasy T1 oraz T2 wykazały skuteczność w ocenie konsumpcji tlenu w trakcie akcji fotodynamicznej poprzez ich wydłużenie. Przedstawione badanie wykazało, że PDT jest skutecznym pierwotnym lub alternatywnym sposobem leczenia raka krtani i tarczycy.
Ocena tkankowego stężenia wybranych leków biologicznych za pomocą magnetycznego rezonansu jądrowego u chorych z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego.
(Uniwersytet Rzeszowski, 2022-03-18) Bar, Piotr
Wrzodziejące zapalenie jelita grubego jest chorobą chroniczną, której diagnoza nie jest łatwa lub wręcz wydaje się niemożliwa we wczesnym stadium. Dlatego podejmowanie prób zastosowania leczenia biologicznego wymaga rozwoju diagnostyki do monitorowania stadium choroby. W pracy badano i analizowano materiał tkankowy wrzodziejącego zapalenia jelita grubego od chorych i poddano go badaniu magnetycznemu rezonansowi jądrowemu in vitro. Wykorzystując różne czasy relaksacji w tkance zdrowej i chorej można określić stężenia badanych leków biologicznych w surowicy krwi oraz w pobranych wycinkach z jelita grubego. Praca dotyczy oceny stężeń leku biologicznego za pomocą MRI. Pomiary tkanek in vitro pozwolą na podjęcie próby odpowiedzi, dlaczego u części chorych odpowiedź na leczenie jest dobra, a u innych nieskuteczna. Pacjentów zakwalifikowano do leczenia biologicznego oraz prowadzenia dalszego badania, celem bliższego poznania różnic w mechanizmach immunologicznych zachodzących u pacjentów. W pracy omówiono rolę i zakres działania leków biologicznych. Dokonano przeglądu wskazań klinicznych dotyczących leczenia WZJG. Wskazano nowoczesne wykorzystanie rezonansu jądrowego polegające na obrazowaniu przyjelitowym i pomiar parametrów relaksacji.