Przeglądanie według Temat "Lvov"

Aktualnie wyświetlane 1 - 5 z 5

Działalność Macierzy Polskiej we Lwowie w latach 1882–1894
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Hoszowska, Mariola
Autorka omawia w artykule pierwszy okres funkcjonowania jednej z ważniejszych społecznych fundacji wydawniczych w Galicji, jaką była Macierz Polska we Lwowie. Założona w 1882 r. z inicjatywy Józefa Ignacego Kraszewskiego, przez kolejnych jedenaście lat działała pod prezesurą emerytowanego profesora Uniwersytetu Lwowskiego, Antoniego Małeckiego. W tym czasie ukazało się ponad 60 publikacji, co nie było liczbą imponującą, ale ograniczenia statutowe, trudności z pozyskiwaniem wartościowych i oryginalnych opracowań, słabo jeszcze rozbudzone potrzeby czytelnicze wśród włościan miały na to przemożny wpływ. Lwowska fundacja usiłowała godzić cel praktyczno-pragmatyczny z religijno-narodowym. Pierwszy realizowano przez wydawanie prac pozwalających unowocześniać wiejskie gospodarstwa, zwiększać ich dochodowość, ułatwić korzystanie ze zdobyczy techniczno-cywilizacyjnych. W drugim chodziło o rozszerzanie światopoglądu chłopskiego czytelnika o sprawy narodowej wspólnoty, jej przeszłości oraz innych czynników spajających naród, takich jak religia i język. Kierowanie Macierzą Polską przez historyka literatury i mediewistę nie pozostawało bez wpływu na profil wydawnictw. Stanowiące trzecią część oferty prace historyczne oraz historyczno-religijne miały głównie charakter biograficzny. Atrakcyjne dla słabiej wykształconych odbiorców, zapoznawały czytelników z największymi polskimi władcami, wodzami, świętymi. Sięgano do bohaterów reprezentatywnych dla różnych okresów historycznych. Wydano też całościowe opracowania dziejów Polski pióra Izabeli Czartoryskiej i Władysława Ludwika Anczyca. Do programu wydawniczego włączono również dziełka prezentujące wybrane postaci i wydarzenia z historii powszechnej. Narodową literaturę reprezentowały „Pan Tadeusz” Adama Mickiewicza oraz „Pieśń o ziemi naszej” Wincentego Pola. Tytuły prasowe: „Niedziela”, „Kalendarz MP”, oraz subwencjonowany „Gospodarz Wiejski” zdobyły sobie pewną liczbę stałych prenumeratorów, wśród których przeważali włościanie, ale faktycznie walczyły o przetrwanie. Jakkolwiek warunki dla realizacji inicjatyw obliczonych na podnoszenie poziomu kultury umysłowej niższych kręgów społeczeństwa Galicji wschodniej nie były łatwe, kierującym Macierzą udało się niemało osiągnąć. Było to możliwe nie tylko dzięki zaangażowaniu uczonych i społeczników, ale i finansowemu wsparciu otrzymywanemu od Sejmu Krajowego i Rady Miasta Lwowa.
Polacy we Lwowie 1944-1959
(Uniwersytet Rzeszowski, 2019-06-03) Olechowski, Piotr
Praca przedstawia losy Polaków pozostałych we Lwowie po zakończeniu II wojny światowej. Ze względu na wiele okoliczności (zmiana okupanta latem 1944 r.), początkową cezurę stanowi ponowne wejście Armii Czerwonej w granice miasta 27 lipca 1944 r. Dwuletni okres przejściowy, zakończony latem 1946 r. należy potraktować jako wprowadzenie do zasadniczej tematyki. Wyjazd ostatnich transportów przesiedleńczych przesadził w istocie o wejściu w życie zupełnie nowych porządków. Odtąd lwowscy Polacy w liczbie zaledwie kilkunastu tysięcy stanowili zaledwie kilka procent ogółu wszystkich mieszkańców radzieckiego Lwowa. Mimo tego, wiernie trwali przy własnej tradycji i na ile było to możliwe, starali się podkreślać swą odrębność. Jedynymi miejscami, gdzie oficjalnie mógł wówczas rozbrzmiewać język polski były nieliczne kościoły rzymskokatolickie oraz szkoły z polskim językiem wykładowym. Wraz z upływem lat, wbrew pozorom, liczba Polaków we Lwowie wzrosła w sposób znaczący. Na początku lat 50. XX wieku na terenie miasta było ich już niemal 30 tysięcy. Wynikało to przede wszystkim z przyjazdów osób zwolnionych z obozów pracy na dalekim wschodzie. Końcową cezurę pracy wyznaczono na rok 1959. Jest to związane z zakończeniem procesu „II repatriacji” Polaków z terenu ZSRR. Lwow opuściło wówczas ponad 40% jego polskich mieszkańców.
Tragedia Saul Vittorio Alfieriego w adaptacji Wojciecha Bogusławskiego. Rekonesans badawczy
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Purgał, Liwia
The work of Wojciech Bogusławski, adaptation from the tragedy by Vittorio Alfieri, depicts two characters who present their arguments to each other. King Saul is characterized by cruelty and quite pathological pride, whereas David, his adversary, is noble, valiant and ready to sacrifice himself for the good of his country. The events of the tragedy are modelled after the biblical story of King Saul, who is abandoned by the spirit of God, and David, favoured with the blessing of the Creator, presented in the First Book of Samuel. Yet, the tragedy of Alfieri-Bogusławski is not only a rephrased version of the biblical text because the time of the plot begins when the story in the Bible finishes. The biblical events in the tragedy are shown in flashback. The paper is a research reconnaissance, as it presents fundamental remarks on the interpretation of the tragedy and suggestions for further study, especially concerning the function of the characters’ performance. Further examination is needed of the technique used by Bogusławski in adapting the work of Alfieri, and of the translation. The paper only presents general characteristics of the Polish translator’s decisions. Boguławski himself was aware of the consequences of translating a rhyming piece as prose. He strove to write concisely, to salvage the depth of thought and the expressive power of the original, to preserve most of the language, which would enable accurate communication with the reader, delight of the audiences, compassion for the characters, pity, fear, and thus to recreate high style in order to reproduce the category of grandeur, pathos and heroism. From the analysis of selected aspects of Bogusławski’s literary technique and artistry, it appears that the tragedy is an artistically mature piece and should be subject to further, more detailed study.
Twórczość literacka Maryli Wolskiej w latach 1893-1930.
(2015-09-25) Pocałuń-Dydycz, Magdalena
W swojej pracy doktorskiej charakteryzuję całość dorobku literackiego Maryli Wolskiej oraz interpretuję najważniejsze wątki jej poezji, prozy i dramatu. Dorobek literacki Wolskiej nie jest obszerny. Za życia opublikowała pięć tomów wierszy: Symfonia jesienna (Lwów 1901), Thème varié (Lwów 1901), Święto słońca (Lwów 1903), Z ogni kupalnych (Skole – Storożka 1904) i Dzbanek malin (Medyka 1929), dramat Swanta. Baśń o prawdzie (Lwów 1906) oraz zbiór opowiadań Dziewczęta (Lwów 1910). Pośmiertnie ukazał się zbiór jej wspomnień Quodlibet, połączony w dwugłos ze wspomnieniami córki Beaty Obertyńskiej, wydany pod tytułem Wspomnienia (Warszawa 1974). Zakresy tematyczne mojej pracy obejmują kolejno rozdziały: pierwszy - dotyczący zagadnień literackiej legendy Wolskiej, drugi - kontekstów antropologicznych jej twórczości, zwłaszcza jej motywów słowiańskich, trzeci - obecności refleksji feministycznej i kreacji literackiego „ja” jej utworów oraz czwarty związany z problematyką postpamięci. Zastosowane w pracy narzędzia: historycznoliterackie, mitograficzne, antropologiczne, elementy psychonanalizy i krytyki feministycznej, pozwoliły mi odkrywać kolejne złoża znaczeń ukrytych w utworach niełatwych i obwarowanych ścisłymi, rygorystycznie przestrzeganymi przez poetkę konwencjami formalnymi właściwymi jej epoce. Skupiłam się na całościowym oglądzie dorobku „pani na Zaświeciu”, aby wzbogacić jej portret o nowe odczytania i skonfrontować jej twórczość z nowymi metodami badań literaturoznawczych, takimi jak wykorzystane w niniejszej pracy: psychoanaliza, krytyka feministyczna oraz antropologia kultury i literatury.
Zlecenia o tematyce religijnej realizowane w lwowskiej tłoczni gubernialnej w latach 1773–1800
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Rusińska-Giertych, Halina
The article focuses on the religious publications that were issued in Lvov in 1773-1800 by the printing press of the Lvov province, which belonged to Antoni Piller and later to his successors. Since the Pillers’ printing press was the only one active in the town between the latter half of the 1780s and the end of the 1790s, it accepted, apart from governmental printing orders, other commissions, including church and monastic ones. About thirty five religious texts were released by them. They were mostly prayer books and sermons, but also textbooks and religious education books, teaching guides for catechists, excerpts facilitating the understanding of the Gospel, as well as summaries of important Western European works that had an impact upon understanding the Christian religion and the debate of the existence of God.