Przeglądanie według Temat "Litwa"

Aktualnie wyświetlane 1 - 11 z 11

„Godne Księstwo Litewskie takiego klejnotu” – edycja krytyczna cyklu wierszy dotyczących Pogoni z „Pocztu herbów” Wacława Potockiego
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2019) Piotrowiak, Dariusz
The paper is a critical edition of Wacław Potocki’s series of poems centered around the Lithuanian coat of arms „Pogonia”. The poems come from a verse book of heraldry: The Coats of Arms of the Nobility of the Polish Crown and the Grand Duchy of Lithuania, published in 1696. The transcription of the works is accompanied by explanations of a multifaceted character.
Kazimiery Iłłakowiczówny dyskurs o utraconej ojczyźnie
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Szpunar, Karolina
Kazimiera Iłłakowiczówna’s literary output is unusually rich. The poet was born in Vilnius and she spent her youth in Polish Livonia (now Latvia) which topography played a crucial role in her literary work. The loss of this “little homeland” contributed to the specific creation of the country of her childhood. Livonia and Lithuania became for the author of “The Lithuanian Nightingale” the source of both idyll and pain; the peculiar Way of the Cross. In her works the poet mourns and recalls the lost homeland. She also tries to persuade the warring nations to forgive and make peace. She prays for the disappearance of the borders.
Konstanty Gaszyński na Litwie
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2019) Lyszczyna, Jacek
Konstanty Gaszyński found himself in Lithuania during the November Uprising, fighting as a lieutenant in the corps of General Giełgud. The images of the uprising in Lithuania are reflected in his book “Pieśni pielgrzyma polskiego” (“The Songs of a Polish Pilgrim”). It was published in Paris in 1833, after the defeat of the uprising, and it contains 24 poems, e.g.: “Przejście Niemna przez wojska polskie (Crossing the Neman by the Polish Army), Spalenie Czerwonego dworu (The Burning of the Red Mansion), Zajęcie Rosień przez powstańców (Insurgents Occupying Rosienie)” and “Do Emilii Plater i Marii Raszanowicz, walczących w szeregach powstańców litewskich (To Emilia Plater and Maria Raszanowicz, Fighting in the Ranks of the Insurgents of Lithuania)”.
Literackie oblicze „Dziennika Wileńskiego” (1805–1806 i 1815–1830)
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017-12) Kowal Jolanta
Książka stanowi pierwsze monograficzne ujęcie zawartości literackiej „Dziennika Wileńskiego”, ukazującego się w latach 1805–1806 i 1815–1830. Została ona wzbogacona o obszerny aneks bibliograficzny, w którym odnotowano łącznie 724 pozycje w działach: Poezja; Proza; Publicystyka literacka, krytyka, syntezy i przeglądy (wybór). Dokonany przez Autorkę badawczy ogląd periodyku odsłania synkretyczność oraz wielokierunkowość tendencji, zarówno na gruncie publikowanej w nim literatury, jak i w obszarze literackiej oraz okołoliterackiej publicystyki. Przy bezsprzecznej dominacji estetyki klasycznej i towarzyszących jej, aczkolwiek w mniejszym stopniu, tendencjach sentymentalnych widoczne są także na jego łamach literackie przejawy rodzącego się w stolicy Litwy romantyzmu. „Dziennik Wileński” – jako najdłużej ukazujące się podówczas czasopismo o profilu naukowo-literackim – pozwolił również na obserwacje pewnych długofalowych procesów oraz zmian zachodzących w świadomości estetyczno-literackiej ówczesnych twórców i teoretyków. Wyłania się z nich złożony i wielowymiarowy obraz kultury literackiej na Litwie w pierwszych trzech dekadach XIX wieku.
Odpowiedź Polski i Litwy na kryzys migracyjny przy granicy z Białorusią – próba porównania
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023-03) Ciechanowska, Justyna; Szwed, Katarzyna
Celem publikacji jest przedstawienie reakcji Litwy i Polski na kryzys migracyjny przy granicy z Białorusią, który rozpoczął się w połowie 2021 r. Oba państwa, tj. Polska i Litwa, należą do Unii Europejskiej i strefy Schengen. W sytuacji zagrożenia bezpieczeństwa wewnętrznego priorytet, przed ochroną praw człowieka czy względami humanitarnymi, przyznały zabezpieczeniu granic państwowych, które są równocześnie wschodnią flanką Unii Europejskiej. W publikacji wykazano podobieństwa i różnice reakcji władz polskich i litewskich na działania reżimu białoruskiego. Szczególną uwagę poświęcono analizie zasadności wprowadzenia stanu nadzwyczajnego oraz dopuszczalności limitacji praw i wolności człowieka.
Polityka państwa litewskiego w kontekście kształcenia kadry ICT w latach 2004–2014
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Wołkonowski, Jarosław
W artykule zostały przedstawione niektóre aspekty reformy szkolnictwa wyższego na Litwie. Początki tej reformy sięgają 2004 roku, zaś wdrożenie tych założeń nastąpiło w 2009 roku. Podstawowym akcentem zmian było wprowadzenie finansowego narzędzia „koszyk studenta”, który pozwolił na sterowanie strumieniem kandydatów na określone kierunki studiów, niezbędne dla gospodarki kraju. Kierunki studiów należących do grupy ICT znalazły się w obszarze zawodów wręcz niezbędnych dla gospodarki Litwy, dlatego polityka państwa litewskiego skierowana była na przyznanie coraz większej liczby „koszyków studenta” dla tej grupy studiów.
Praca ważna i doniosła
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Moczkodan, Rafał
‘To save the home country from migrational distance… Lithuanian art and Lithuanian artists on emigration (1940-1990)’ (Moscow 2012) focuses on stressing the importance of the work under discussion. First and foremost, it should be pointed out that it is the first synthesis encompassing such an extensive subject, which has not thus far been examined. It is also emphasized in the review that the composition of the work as well as its abundance in content are worth noting (230 profiles of Lithuanian painters and graphic artists are presented). Additionally, we should appreciate the methodological values and the diligence of the author in research. On the other hand, the lack of illustrative material seems to be a drawback of the work. All in all, the work is highly assessed.
Propagatorzy kultury polskiej w Wilnie i ich rola w krzewieniu polskości w niepodległej Litwie
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023-03) Stukus-Haník, Katarzyna
Odzyskanie przez Litwę niepodległości przyniosło polskiej mniejszości narodowej znaczną poprawę w zakresie możliwości rozwoju własnej kultury. Szczególny wpływ na to miało otwarcie granic, które pozwoliło na zacieśnienie kontaktów z Polską oraz Polakami rozsianymi po całym świecie. Przyczyniło się m.in. do powstawania nowych polskich organizacji, a przede wszystkim do budowy Domu Kultury Polskiej w Wilnie, który stał się miejscem spotkań kulturalnych. Działania te sprzyjały podtrzymywaniu i rozwojowi świadomości narodowej, zachowaniu własnej tożsamości oraz przekazywaniu jej następnym pokoleniom. Szczególną rolę w tym procesie odegrali ludzie, którzy poprzez swoją ciężką pracę i podejmowane aktywności wkładali wiele trudu w krzewienie ojczystego słowa i kultury. Dzięki ich wysiłkom kultura polska na Litwie przetrwała i wyróżniła się wśród innych rozwijających się kulturalnie na tych terenach mniejszości narodowych. Każdy, kto spotkał na swej drodze tych niezwykłych ludzi, starał się za ich przykładem pielęgnować piękną polską kulturę i tak jak oni przekazywać ją swojemu otoczeniu. Warto zauważyć, że istnieją czynniki łączące ze sobą ludzi, którzy utożsamiają się z jednym narodem i kulturą. Z pewnością dla Polaków zamieszkujących Republikę Litewską takimi ogniwami były m.in. język, religia, literatura, pieśni i tańce narodowe. Należy zatem przybliżać działalność polskich zespołów pieśni i tańca, teatrów amatorskich, różnorodnych stowarzyszeń i instytucji kulturalnych, które w szczególny sposób dbały o pielęgnowanie polskiej kultury, a poprzez przekazywanie jej kolejnym pokoleniom chroniły środowiska polskie przed wynarodowieniem.
U podstaw Naruszewiczowskiej wizji Litwy i stosunków polsko-litewskich
(Instytut Historii UAM, 2010) Sierżęga, Paweł
Uwagi o podróży Juliana Ursyna Niemcewicza po Litwie w 1819 roku
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2021) Chachaj, Małgorzata
In 1819, Julian Ursyn Niemcewicz took a journey around Lithuania. It was the sixth of his historical trips. The author summed up his observations of the state of Lithuania in following words: “How many dangerous, contagious diseases affect this part of the political body of our homeland!” The „plague” metaphor is developed further in the discussion. Niemcewicz describes “epidemics” that destroy society and the state, causing effects that are equally or more dangerous than material losses visible at first glance. He points to “plagues” resulting from political oppression and violence of invader on various levels of social life, as well as unwanted changes that dependent on the will of a man who succumbs to destructive influences.
Zjawisko state-sponsored human trafficking na przykładzie Białorusi
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023) Szyszka, Jakub
Niewolnictwo w różnych formach towarzyszyło ludzkości od najdawniejszych czasów. Współczesna forma niewolnictwa bywa nazywana handlem ludźmi, który jest obecnie jednym z najbardziej dochodowych przestępstw. Według danych MOP w 2016 r. nawet 40 mln osób na świecie mogło paść ofiarą handlu ludźmi. Celem artykułu jest próba zmierzenia się z pytaniem, czy w świetle obowiązujących norm prawa międzynarodowego, ze szczególnym uwzględnieniem Protokołu Narodów Zjednoczonych z Palermo z 15 listopada 2000 r., państwo może być uznane za odpowiedzialne za handel ludźmi. Począwszy od lata 2021 r. władze Białorusi zaczęły masowo sprowadzać migrantów z Bliskiego Wschodu, kusząc ich wizją łatwego wjazdu na terytorium Unii Europejskiej. Następnie migranci byli zmuszani, często z narażeniem życia i przy użyciu przemocy, do nielegalnego przekraczania granicy z Litwą, Łotwą i Polską. Celem władz białoruskich była destabilizacja krajów sąsiadujących z Unią Europejską poprzez wywołanie kryzysu migracyjnego. Niektórzy przywódcy UE określili działania władz białoruskich jako sponsorowany przez państwo handel ludźmi i nalegali, aby Białoruś została pociągnięta do odpowiedzialności za handel ludźmi. Chociaż działania władz białoruskich znajdują się w katalogu wymienionym w Protokole z Palermo, konwencja domyślnie odnosi się do przestępstw popełnianych przez jednostki, a nie przez państwa per se. Być może w przyszłości konieczne będzie wypracowanie przez społeczność międzynarodową nowych regulacji i skutecznych mechanizmów zapobiegających zjawisku sponsorowanego przez państwo handlu ludźmi, a także umożliwiających pociągnięcie do odpowiedzialności państw zaangażowanych w tego typu praktyki.