Przeglądanie według Temat "Afghanistan"
Aktualnie wyświetlane 1 - 7 z 7
- Wyniki na stronie
- Opcje sortowania
Pozycja Elementy współpracy polskich Wojsk Specjalnych i polskiego kontrwywiadu wojskowego w operacjach typu COIN. Casus Afganistanu(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2020) Machniak, ArkadiuszA COIN operation involves both insurgents and local people. Its main goal is to neutralize all conditions enabling the development of insurgent movements or conducive to their development. In COIN operations, the basic efficiency criterion is the destruction or significant reduction of the opponent’s effectiveness and its ability to use local people for its own purposes. Military counterintelligence is responsible for analyzing the capabilities and organizational structure of the enemy’s reconnaissance system, including terrorist organizations or rebels, and planning undertakings that neutralize enemy activities, achieved, among others by recognizing its capabilities and taking remedial action on this basis. Anti-partisan operations constitute a coordinated effort to combat guerrilla activities in the theatre of war of a varied military, paramilitary, political, economic, psychological, and social character, aimed against insurgents and against their impact on the state and the society.Pozycja Misja wojsk ISAF w Afganistanie - zagrożenia typu „Green on Blue”(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2014) Machniak, ArkadiuszThe terrorist attacks in New York on 11th September 2001 resulted in a new method of armed conflict which was asymmetric in character, on this occasion in Afghanistan. The ISAF faced the Taliban – a rival who had an advantage because of local knowledge and help from some of the neighbouring countries, such as Pakistan, and international terrorist organizations such as Al-Qaeda. The Taliban maintained surveillance on the ANSF which supported ISAF. As a result, attacks described as green on blue happened which were caused also by a conflict of a cultural and religious basis between Afghan soldiers and ISAF soldiers. Due to its unpredictability and the impossibility of stating its area and time, they became one of the biggest dangers for ISAF soldiers during that difficult mission.Pozycja Podejście zintegrowane w reagowaniu kryzysowym(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2014) Brylonek, MarekImplementation of comprehensive approach in solving crisis situations is one of the challenges of the contemporary times. Experiences of the last two decades proved in multiple cases that crises’ counteraction can only be effective if both military and civilian capabilities have been employed, including diplomacy and various aid instruments. International organizations expect tangible results of conduct and engagement in peacekeeping and stabilization missions and operations, ensuring amelioration of the situation. A special role among civilian capabilities has been assigned to law and order forces, including police, gendarmerie and military police, more often constituting integral elements of military-civilian operations or functioning in close cooperation with them. These formations can be deployed in many different ways, although they are most frequently used as executive, strengthening or substituting local police, or non-executive, conducting training and mentoring for the benefit of local law and order formations. As one of the most complex and multidimensional theatres of recent years, Afghanistan is evolving, it is worth examining the subject matter of the implementation and execution of the comprehensive approach, as well as the missions and operations composed into the integrated effort of the international society for creation of safe and secure environment for the benefit of Afghan citizens.Pozycja Stanowisko Afganistanu wobec przyjęcia instrumentów międzynarodowej ochrony praw człowieka, cz. I: lata 1919–1973(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2021) Cenda-Miedzińska, KlaudiaArtykuł stanowi pierwszą część cyklu opracowań ukazujących drogę, jaką pokonał Afganistan na rzecz przyjęcia międzynarodowego instrumentarium ochrony praw człowieka. Na podstawie aktów prawa krajowego, prawa szariatu oraz źródeł historycznych przeprowadzono analizę uwarunkowań, które od chwili odzyskania niepodległości do momentu upadku Królestwa Afganistanu doprowadziły do przyjęcia bądź odrzucenia przez państwo międzynarodowych umów dotyczących praw człowieka. Struktura artykułu odpowiada przyjętym celom badawczym, jakimi są: ukazanie kodyfikacji praw człowieka w wewnętrznym porządku prawnym tuż po odzyskaniu niepodległości, roli, jaką prawo szariatu i pasztunwali odgrywało w przyjęciu międzynarodowych aktów praw człowieka, stosunku Afganistanu do owego instrumentarium w kontekście wewnętrznej sytuacji politycznej państwa. Szczególną uwagę poświęcono ujęciu praw człowieka w Nizam Nama-e- Dowlat Alliyeh Afghanistan, Osol-e-Assasi Dowlat-e-Allia-e- Afghanistan, Assasi Qanun, pasztunwali, konfliktowi prawa szariatu z prawem międzynarodowym w odniesieniu do równouprawnienia kobiet, wolności od tortur oraz nieludzkiego poniżającego traktowania, prawa do życia oraz wolności religijnej, analizie zmian na arenie politycznej państwa.Pozycja Stanowisko Afganistanu wobec przyjęcia instrumentów międzynarodowej ochrony praw człowieka, cz. II: lata 1973–1989(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2022-12) Cenda-Miedzińska, KlaudiaArtykuł stanowi drugą część cyklu opracowań ukazujących drogę, jaką pokonał Afganistan na rzecz przyjęcia międzynarodowego instrumentarium ochrony praw człowieka. Na podstawie aktów prawa krajowego i międzynarodowego, a także źródeł historycznych dokonano analizy uwarunkowań, które w okresie funkcjonowania Republiki Afganistanu doprowadziły do przyjęcia bądź odrzucenia przez państwo międzynarodowych traktatów dotyczących praw człowieka. Głównym celem badawczym jest ukazanie zmian na arenie politycznej państwa i wewnętrznego porządku prawnego, które warunkowały przystąpienie do międzynarodowego instrumentarium ochrony praw człowieka. Szczególną uwagę poświęcono sytuacji państwa w kontekście stosunków międzynarodowych, w tym wpływu Związku Radzieckiego na rządy Afganistanu.Pozycja Stanowisko Afganistanu wobec przyjęcia instrumentów międzynarodowej ochrony praw człowieka, cz. III: lata 1990–2001(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2024-03) Cenda-Miedzińska, KlaudiaArtykuł stanowi trzecią część cyklu opracowań ukazujących drogę jaką pokonał Afganistan na rzecz przyjęcia międzynarodowego instrumentarium ochrony praw człowieka. Na podstawie aktów prawa krajowego, dokumentów międzynarodowych oraz źródeł historycznych dokonano analizy podejścia Islamskiego Państwa Afganistanu i Islamskiego Emiratu Afganistanu względem praw człowieka będących ważnym elementem kształtującej się w latach 90. koncepcji human security. Struktura artykułu odpowiada celom badawczym jakim są: uwidocznienie roli praw człowieka w koncepcji human security lat 90., przedstawienie zmian w układzie sił wewnętrznych państwa mających wpływ na bezpieczeństwo i porządek prawny Afganistanu, ukazanie stosunku talibów do międzynarodowych standardów ochrony praw człowieka prowadzących do zapewnienia bezpieczeństwa jednostki.Pozycja Sytuacja w Afganistanie w latach 2021–2023 po wycofaniu międzynarodowej koalicji antyterrorystycznej(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2023-12) Machniak, ArkadiuszPo wycofaniu się międzynarodowej koalicji antyterrorystycznej w 2021 r. z Afganistanu sytuacja w tym kraju budzi poważny niepokój. Afgańczycy sceptycznie oceniają możliwość zaprowadzenia przez talibów porządku w wymiarze wewnętrznym oraz nawiązania pozytywnych stosunków ze społecznością międzynarodową. Zamrożenie przez USA aktywów Afganistanu i zawieszenie pomocy międzynarodowej skutkowało stopniowym pogarszaniem się sytuacji gospodarczej tego państwa. Początkowo talibowie nieudolnie próbowali połączyć oczekiwania swoich radykalnych przywódców z uzyskaniem poparcia ze strony globalnych mocarstw, licząc na ich pomoc finansową. W rzeczywistości można obserwować stopniowe ograniczanie w tym kraju praw i wolności obywatelskich oraz stosowanie represji wobec przeciwników politycznych. Jednoznacznie świadczy to o tym, iż pomimo wcześniejszych fikcyjnych gestów wobec opinii światowej talibowie nie dokonali istotnej zmiany kursu. Potwierdzają się obawy obrońców praw człowieka i ekspertów, że taka polityka uniemożliwi ustabilizowanie sytuacji w Afganistanie.