Ius et Administratio 1/2015
URI dla tej Kolekcjihttp://repozytorium.ur.edu.pl/handle/item/851
Przeglądaj
Przeglądanie Ius et Administratio 1/2015 według Data wydania
Aktualnie wyświetlane 1 - 5 z 5
- Wyniki na stronie
- Opcje sortowania
Pozycja Уважение и защита достоинства человека в Украине: проблемы внедрения европейской модели(Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Головань, Игорь; Кампо, ВладимирСтатья посвящена исследованию отдельных проблем теории и практики внедрения в Украине европейской модели уважения и защиты достоинства человека. После Революции достоинства (ноябрь 2013 года – февраль 2014 года) в Украине проблема уважения достоинства человека и его защиты стала чрезвычайно актуальной. Современное понимание достоинства человека значительно расширено по сравнению с концепцией естественных и неотъемлемых прав эпохи Возрождения. Как таковая концепция достоинства человека базируется на его взаимосвязи с правами и основоположными свободами, гарантированными Конвенцией по правам человека Совета Европы 1950 года. В целом Украина движется в пределах характерного для стран Европейского Союза понимания достоинства, но с определенным отставанием в развитии (отраслевой подход против универсализма и т.п.). Европейская модель предлагает широкое и всеохватывающее определение человеческого достоинства. Так, концепция «физической и ментальной неприкосновенности» личности имеет значительно более широкий диапазон применения и не ограничивается явными случаями бесчеловечного отношения и пыток. Отставание Украины в этих вопросах должно быть преодолено за счет энергичного внедрения европейских стандартов защиты человеческого достоинства и уважения к нему. Должна появиться новая доктрина, основанная на накопленном странами Европейского Союза опыте демократии и новейших научных исследованиях. Также для внедрения европейской модели уважения и защиты человеческого достоинства необходимы существенные изменения законодательства. Прежде всего – внедрение права граждан на конституционную жалобу.Pozycja Europeizácia slovenského daňového práva (skutočnosť a vízia)(Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Babčák, VladimírAutor sa v príspevku zaoberá problematikou práva EÚ, ktoré ovplyvňuje právnu úpravu slovenských daňovo-právnych vzťahov. Za živnú pôdu tohto ovplyvňovania považuje problém straty časti daňovej suverenity Slovenskej republiky. Daňovú suverenitu poníma autor ako jeden zo znakov štátnosti. Z tohto dôvodu znamená vstup Slovenskej republiky do EÚ aj obmedzenie daňovej suverenity Slovenska najmä v oblasti nepriamych daní. Slovenská republika bola nútená v záujme bezproblémového fungovania jednotného vnútorného trhu EÚ, vzdať sa časti svojej daňovej suverenity v prospech EÚ. Táto skutočnosť podľa autora výrazným spôsobom ovplyvnila aj ďalší vývoj a smerovanie daňovo-právnej regulácie na Slovensku. V jednotlivých častiach príspevku autor venuje podrobnú pozornosť otázkam ovplyvňovania daňového zákonodarstva právne záväznými aktmi EÚ v oblasti nepriameho zdaňovania, priamych daní a v oblasti správy daní, s osobitným zameraním na medzinárodnú spoluprácu v tejto sfére, najmä pokiaľ ide o administratívnu spoluprácu v oblasti daní a poplatkov a vzájomnú pomoc a spoluprácu pri vymáhaní pohľadávok vyplývajúcich najmä z daní a poplatkov. Okrem toho je predmetom jeho záujmu aj oblasť dobrej správy daní, vrátane minimálnych štandardov dobrej správy.Pozycja Edukacja seksualna w perspektywie urzeczywistniania praw dziecka(Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Zamelski, PiotrPrzedmiotem opracowania jest zagadnienie edukacji seksualnej w perspektywie urzeczywistniania praw dziecka. W rozważaniach odniesiono się do problematyki celów i założeń edukacji, nauczania Kościoła katolickiego w dziedzinie seksualności człowieka oraz filozoficznego, historycznego i socjologicznego tła przemian kulturowych w drugiej połowie XX w. W dalszej części odniesiono się do wybranych praw dziecka w kontekście postulatów edukacji seksualnej. Na zakończenie dokonano podsumowania rozważań. W opracowaniu zaprezentowano stanowisko prawno-naturalne i personalistyczne z uwagi na jego przydatność w dziedzinie edukacji i wychowania.Pozycja Kwalifikowane naruszenie prawa jako podstawa odwołania rektora szkoły wyższej(Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Dytko, JanRektor szkoły wyższej jest monokratycznym organem uczelni, któremu w pewnych okolicznościach przypisuje się status organu administrującego. Władztwo rektora przejawia się w kształtowaniu indywidualnej sytuacji prawnej użytkowników zakładu administracyjnego, jakim jest szkoła wyższa, w jednej z podstawowych form działania administracji publicznej – w formie decyzji administracyjnej. Rektorowi przysługują ponadto kompetencje związane z kierowaniem uczelnią jako zorganizowaną instytucją oraz jej reprezentacja w stosunkach z otoczeniem. Żadna kompetencja rektora nie może być jednak poza kontrolą. Wydawanie decyzji administracyjnych przez rektora podlega weryfikacji w administracyjnym toku instancji i w trybie sądowej kontroli, natomiast wykonywanie pozostałych kompetencji rektora poddane jest nadzorowi personalnemu. Kwalifikowaną podstawą ingerencji nadzorczej wobec rektora jest jedynie rażące naruszenie prawa, które powoduje zastosowanie środka nadzoru. Jego formę stanowi akt nadzoru w postaci decyzji administracyjnej. Decyzja nadzorcza w sprawie odwołania rektora szkoły wyższej z powodu rażącego naruszenia prawa podlega skardze do sądu administracyjnego.Pozycja Brak uzgodnienia z innym organem administracji wymaganego w art. 106 § 1 kpa jako przyczyna wznowienia postępowania administracyjnego(Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Krupa, BarbaraWznowienie postępowania administracyjnego polega na stworzeniu stronie prawnych możliwości ponownego przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego i ponownego wydania rozstrzygnięcia w sprawie już zakończonej wydaniem decyzji ostatecznej. Uzasadnione jest wtedy przeprowadzenie ponownie postępowania administracyjnego. Chociaż postępowanie administracyjne ma jednorodny charakter, to często specyfika postępowań szczególnych wymaga udziału innych organów administracji. Ustawodawca uznał za zasadne, aby organy współdziałające w sposób sformalizowany mogły wyrazić swoje stanowisko. Podstawową regulację prawną w tym zakresie zawiera przepis art. 106 § 1 k.p.a. Organy administracji publicznej mają prawny obowiązek współdziałania, co wynika zarówno z zasady państwa prawnego, jak i z zasady trójpodziału władzy (art. 2 i 10 Konstytucji RP). Konsekwencje prawne naruszenia obowiązku współdziałania określa art. 145 § 1 pkt 6 k.p.a., stanowiący procesową gwarancję, że do współdziałania organów z mocy art. 106 k.p.a. dojdzie. Art. 145 § 1 pkt 6 k.p.a. odnosi się zatem tylko do takich sytuacji, w których w ogóle nie zwrócono się o zajęcie stanowiska. Inne naruszenia art. 106 k.p.a. nie są objęte tym przepisem. Przyczyna ta odnosi się zatem do okoliczności związanych z prowadzonym postępowaniem jeszcze sprzed wydania decyzji dotyczących działalności organu administracji. Zajęcie stanowiska (uzgodnienie lub zasięgnięcie opinii) to typowa kwestia o charakterze formalnym. W związku z tym brak stanowiska innego organu trzeba traktować jako naruszenie zasad samego postępowania. Do powołania się na tę podstawę nie jest konieczne przedstawienie związku przyczynowego między brakiem stanowiska a treścią decyzji, gdyż wznowienie postępowania na podstawie art. 145 § 1 pkt 6 k.p.a. następuje niezależnie od tego, czy brak współdziałania miał wpływ na treść decyzji.