Medical Review

URI dla tego Zbioruhttp://repozytorium.ur.edu.pl/handle/item/1599

Medical Review (poprzednio: Przegląd Medyczny Uniwersytetu Rzeszowskiego i Narodowego Instytutu Leków w Warszawie) to recenzowane czasopismo, wydawane przez Uniwersytet Rzeszowski. Ukazuje się w druku cztery razy w roku. Wersją pierwotną (referencyjną) czasopisma jest wydanie elektroniczne. Czasopismo jest indeksowane w bazach Index Copernicus i Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, CEJSH oraz PBL. Wszystkie opublikowane artykuły dostępne są również pod adresem internetowym http://www.pmurz.rzeszow.pl/. Czasopismo Mediacl Review jest wydawane w wersji polsko-angielskiej. Tematyka prac publikowanych w czasopiśmie obejmuje zagadnienia związane z szeroko pojętą medycyną, medycyną kliniczną, rehabilitacją, fizjoterapią, farmakoterapią, zdrowiem publicznym również tematy dotyczące oceny jakości leków, bezpieczeństwa ich stosowania. Redakcja publikuje również przedruki (standardy, zalecenia, czy opinie Konsultantów Krajowych różnych dziedzin medycyny) po uprzednim uzyskaniu zgody wydawcy.

Przeglądaj

Aktualnie wyświetlane 1 - 20 z 53

Od Redakcji
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Kwolek, Andrzej
Nieprawidłowości żywieniowe populacji w wieku 12–17 lat i ich skutki
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Sygit, Katarzyna
Wstęp. Racjonalny sposób żywienia, obok aktywności fizycznej, jest uważany za istotny element prozdrowotnego stylu życia. Wyniki wielu badań wskazują na istnienie wielu nieprawidłowości w sposobie odżywiania się dzieci i młodzieży w wieku szkolnym. Cel. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie i ocena zwyczajów żywieniowych populacji 12–17- latków z woj. Zachodniopomorskiego i małopolskiego. Materiał i metodyka badań. Przeprowadzono 11 596 autorskich badań ankietowych oceniających model codziennego spożywania posiłków u dzieci i młodzieży w wieku 12–17 lat z województwa zachodniopomorskiego i małopolskiego (w tym 5879 dziewcząt i 5717 chłopców) ze środowiska miejskiego i wiejskiego. Technika badawczą był autorski kwestionariusz ankiety. W badaniach ankietowych uwzględniono: częstość spożywanych posiłków, status zatrudnienia rodziców, dojadanie między posiłkami, miejsce spożywania posiłków oraz zaburzenia w odżywianiu. Otrzymane wyniki poddano analizie statystycznej z wykorzystaniem testu Chi 2 Pearsona, V Cramera, R rang Spearman. Wyniki. W wyniku przeprowadzonych badań stwierdzono, iż niespełna 50% młodzieży spożywa codziennie I posiłek przed wyjściem do szkoły; II posiłek jest spożywany codziennie wyłącznie przez 47,91% badanych, obiad przez 84,90% (miejsce, w którym młodzież najczęściej spożywa obiad to dom rodzinny), a kolacja przez 72,27%. Ulubionymi produktami spożywanymi przez młodzież są: fast-foody, chipsy, słodycze oraz napoje gazowane. Niepokojący jest fakt podjadania między posiłkami (słodycze, chipsy). W populacji 12–17-latków zaobserwowano pierwsze oznaki zaburzeń w odżywianiu się: żarłoczność i poczucie braku kontroli nad jedzeniem (12,53%) oraz jadłowstręt (12,03%). Wnioski. Wśród badanych przeważają nieprawidłowe zachowania żywieniowe. Młodzież nie przywiązuje wagi do ilości spożywanych posiłków w ciągu dnia. Większość badanych spożywa produkty takie jak: fast-foody; chipsy czy słodycze. Znaczna grupa badanych dostrzega niepokojące objawy ze strony organizmu związane z nieprawidłowym odżywianiem.
Ocena efektów treningu chodu na urządzeniu Lokomat u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym. Doniesienie wstępne
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Flis, Dominika; Kwolek, Andrzej; Rusek, Wojciech
Cel: Celem pracy była ocena efektów treningu chodu u dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, w warunkach dynamicznego odciążenia na Lokomacie. Materiał i metoda: Zbadano 11 pacjentów z mózgowym porażeniem dziecięcym, z postacią spastyczną, w tym 6 dzieci było z niedowładem czterokończynowym, 5 dzieci z niedowładem kurczowym obustronnym. Średni wiek badanych 9 lat. Każdego pacjenta zbadano przed i po 10 sesjach terapeutycznych. Oceniono stopień niesprawności motorycznej dziecka według skali Kudrjavcev oraz skali GMFCS, równowagę z wykorzystaniem skali Berg, chód z wykorzystaniem Wisconsin Gait Scale. Wyniki: U wszystkich dzieci nastąpiła poprawa, zakres poprawy był zróżnicowany. Poprawa chodu jest lepsza u dzieci z niedowładem kurczowym obustronnym. Nie stwierdzono istotnych statystycznie różnic w ocenie efektów równowagi pomiędzy obiema grupami badanych dzieci. Chód ulega poprawie u wszystkich dzieci, w największym zakresie poprawia się wędrówka biodra podczas przenoszenia właściwego, zgięcie stawu kolanowego, zmniejsza się ostrożność/ wahanie przed odbiciem. Równowaga ulega poprawie u wszystkich dzieci, a w największym zakresie poprawia się zdolność stania bez podparcia, sięgania do przodu oraz zdolność zmiany pozycji. Wnioski: Chód dzieci poprawia się w sposób zindywidualizowany, co wskazuje, że dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym wykazują zróżnicowane możliwości kompensacyjne. Wynik terapii jest uzależniony od stanu funkcjonalnego dziecka w momencie włączenia do terapii.
Potencjał zeta preparatów hemostatycznych TachoComb i Surgicel-Fibrillar krwi i kości zębodołu
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Lewandowski, Bogumił; Zboromirska-Wnukiewicz, Beata; Maksymowicz, Radosław; Róg-Malawski, Adam
Wstęp. Zainteresowania autorów, zjawiskami elektrycznymi i elektrostatycznymi zachodzącymi w tkankach, narządach i płynach ustrojowych żywych organizmów oraz człowieka, od dekady pojawiają się w piśmiennictwie medycznym. Dotyczy to nie tylko wyjaśnieniu patogenezy chorób, ale również stosowanych procedur i sposobów leczenia. Cel. Celem pracy było określenie potencjału zeta, kolagenowo-fibrynowego opatrunku chirurgicznego TachoComb i preparatu utlenionej, regenerowanej celulozy Surgicel – Fibrillar, krwi i kości zębodołu. Materiał i metoda. Badania przeprowadzono w Zakładzie Ceramiki i Biomateriałów Instytutu Elektrotechniki we Wrocławiu, wykorzystując do pomiaru potencjału zeta urządzenia Zetasizer 2000 – firmy Malvern Instruments (UK). Wnioski. potencjał elektrokinetyczny w funkcji pH i funkcji temperatury obu badanych hemostatyków posiada ujemny ładunek. Potencjał zeta w funkcji pH dla TachoComb waha się od -15, 2 (+ -12)mV do -9, 8 (+ -0,9)mV, dla Surgicel-Fibrillar przyjmuje średnie wartości 17,5mV. Wartości potencjału zeta w funkcji temperatury dla TachoComb były nieco wyższe, średnio 15,9 mV, zaś dla Surgicel-Fibrillar wynosily od -16, 2 (+ - 1, 3)mV do -22, 0 (+ -1, 2)mV.
Rozwój i nowe perspektywy leczenia udaru mózgu w Polsce
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Kaczorowski, Rafał; Murjas, Barbara; Bartosik-Psujek, Halina
Udar mózgu jest jednym z niewielu schorzeń neurologicznych znanych od starożytności. Jest to zespół kliniczny charakteryzujący się nagłym ogniskowym, a niekiedy uogólnionym zaburzeniem czynności mózgu, którego objawy utrzymują się dłużej niż 24 godziny lub wcześniej prowadzą do śmierci i nie mają przyczyny innej niż naczyniowa. Rocznie na udar mózgu na świecie zapada ok. 15 mln osób. W krajach wysoko rozwiniętych stanowi trzecią co do częstości przyczynę niesprawności osób dorosłych i drugą przyczynę zespołów otępiennych. W artykule przedstawiono historię leczenia udarów mózgu w Polsce, od pierwszych wzmianek w podręcznikach neurologii z lat 50. do czasów współczesnych. Przełomowe w leczeniu udarów mózgu okazały się minione 2 dekady, kiedy to dokonała się istotna zmiana w podejściu do osoby z udarem. Początkowo leczenie udaru polegało jedynie na pielęgnacji chorego i zapobieganiu powikłaniom ogólnoustrojowym oraz odleżynom. Dopiero w 2. połowie lat 90. XX w. rozpoczęto tworzenie wyspecjalizowanych oddziałów udarowych zapewniających kompleksową opiekę dla pacjentów. Przełomowe okazało się wprowadzenie do leczenia tkankowego aktywatora plazminogenu w celu rekanalizacji zamkniętego przez zmiany zakrzepowe lub zatorowe naczynia w ostrym okresie zachorowania. Leczenie to znacznie poprawiło stan funkcjonalny chorych. W ciągu ostatnich kilkunastu lat rozwija się koncepcja mechanicznej rekanalizacji naczyń wewnątrzczaszkowych, której pierwsze próby wykonywane są w kilku ośrodkach w Polsce.
Role of selected self-monitoring techniques in treatment of overweight and obesity in adolescents
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Perenc, Lidia; Radochońska, Anna; Zaborniak-Sobczak, Małgorzata
Wstęp. Samokontrola uważana jest obecnie za podstawową metodę stosowaną w profilaktyce oraz terapii otyłości i nadwagi u młodzieży i dorosłych pacjentów. Jej istota polega na bieżącym rejestrowaniu informacji dotyczących rodzaju i ilości spożywanego pokarmu, jego wartości kalorycznej oraz codziennej aktywności fizycznej. Podstawowa rola samokontroli polega na podnoszeniu świadomości pacjenta w odniesieniu do jego zachowań, myśli i emocji wpływających na kontrolę wagi ciała oraz całkowity sukces leczenia. Cel pracy. Celem pracy jest przedstawienie korzyści związanych z zastosowania różnych metod samokontroli w procesie terapii nadwagi i otyłości u młodzieży. Materiał i metoda. Autorzy dokonali systematycznego przeglądu literatury dotyczącej zastosowania samokontroli w przebiegu terapii nadwagi i otyłości ze szczególnym uwzględnieniem młodzieży. Większość prac objętych przeglądem została opublikowana w XXI wieku. Wyniki. Analiza wybranych badań wykazuje, że samokontrola jest uważana za kluczowy element behawioralnej terapii nadwagi i otyłości u młodzieży. Pozytywne wyniki leczenia zależą od takich czynników, jak systematyczność w rejestrowaniu informacji, stosowanie urządzeń technicznych oraz motywacja prezentowana przez pacjenta. Wniosek. Analizowane prace badawcze, pomimo różnorodności zastosowanych metod, dostarczają empirycznych dowodów na obecność istotnego związku pomiędzy samokontrolą a korzystnymi wynikami terapii nadwagi i otyłości u młodzieży. Istnieje potrzeba prowadzenia badań nad rolą czynników psychologicznych w determinowaniu wyników leczenia tego rodzaju zaburzeń.
Różnorodność genotypowa i fenotypowa w zespole pierścieniowego chromosomu 21
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Perenc, Lidia
Wprowadzenie. Zespół pierścieniowego chromosomu 21 należy do grupy chorób zależnych przede wszystkim od konstytucji genetycznej. Cel. Celem tej pracy jest usystematyzowanie i synteza wiadomości dotyczących różnorodności genotypowej i fenotypowej występującej w tym zespole. Materiał i metoda. Dokonano systematycznego przeglądu najnowszego piśmiennictwa odnoszącego się do etiopatogenezy oraz obrazu klinicznego zespołu pierścieniowego chromosomu 21. Wniosek. Zespół pierścieniowego chromosomu 21 charakteryzuje się zarówno różnorodnością genotypową, jak i fenotypową. U podłoża zespołu leży złożony i przypadkowy proces rearanżacji genomu. Posiada on równocześnie cechy zespołu malformacyjnego i dysplastycznego.
Duży mięśniak gładkokomórkowy żołądka imitujący guz stromalny u 53-letniej pacjentki – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Stanek, Magdalena; Życiński, Przemysław; Książek, Mariusz; Gutkowski, Krzysztof
Nowotwory mezenchymalne żołądka najczęściej wykrywane są przypadkowo, w trakcie diagnostyki endoskopowej górnego odcinka przewodu pokarmowego. Większość z nich przybiera formę małych, łagodnych zmian ogniskowych nieistotnych klinicznie. W przypadku osiągnięcia dużych rozmiarów, wymagają szczegółowej diagnostyki endoskopowej, obrazowej i histopatologicznej. Pomimo dominacji guzów stromalnych wśród nowotworów mezenchymalnych żołądka, w diagnostyce różnicowej należy brać pod uwagę również inne zmiany nowotworowe, między innymi mięśniaki gładkokomórkowe. Właściwe różnicowanie jest istotne, ze względu na odmienny schemat postępowania terapeutycznego i nadzoru. W pracy przedstawiono przypadek dużego mięśniaka gładkokomórkowego żołądka, imitującego guz stromalny, u 53-letniej pacjentki. Wskazano na kluczowe elementy algorytmu diagnostycznego, ze szczególnym uwzględnieniem lokalizacji zmiany, obrazu endoskopowego oraz radiologicznego, a także badania histopatologicznego i immunohistochemicznego. Analizę przypadku poparto syntetycznym przeglądem aktualnego piśmiennictwa.
Brunatna tkanka tłuszczowa imitująca zmianę rozrostową krezki jelita cienkiego – opis przypadku i przegląd piśmiennictwa
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Rzucidło, Mateusz; Błotnicki, Michał; Gutkowska, Dorota; Gutkowski, Krzysztof
Brunatna tkanka tłuszczowa (ang. brown adipose tissue, BAT) odgrywa kluczową rolę w procesie termogenezy bezdrżeniowej. W przeszłości uważano, iż BAT występuje tylko u noworodków i dzieci, jednak najnowsze techniki obrazowania dostarczają dowodów na obecność BAT również u osób dorosłych. Brunatna tkanka tłuszczowa lokalizuje się głównie w okolicy nadobojczykowej oraz szyi. Znacznie rzadziej obecność BAT można stwierdzić w okolicy aorty, nerek i nadnerczy oraz w obrębie sieci większej i okrężnicy. Diagnostyka obecności tego typu tkanki tłuszczowej opiera się głównie na badaniach obrazowych i badaniu histopatologicznym. W pracy przedstawiono rzadki przypadek 60-letniej chorej z dolegliwościami bólowymi w obrębie jamy brzusznej, diagnozowanej m.in. w kierunku zmiany rozrostowej krezki jelita cienkiego, która okazała się ogniskiem brunatnej tkanki tłuszczowej. Opis uzupełniono syntetycznym przeglądem piśmiennictwa.
Sprawozdanie z 67 Jubileuszowego Kongresu Towarzystwa Chirurgów Polskich Lublin 2015
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2015) Ratajczyk, Józef
Od Redakcji
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Kwolek, Andrzej
The caloric value of television food advertising targeted at Polish children
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Piotrowicz, Anna; Łuszczki, Edyta; Sobek, Grzegorz; Wyszyńska, Justyna; Podgórska-Bednarz, Justyna; Mazur, Artur
Otyłość wśród dzieci i młodzieży jest coraz większym problemem zdrowotnym w XXI wieku. Reklamy żywności o wysokiej wartości energetycznej i ubogiej w składniki odżywcze mogą wpływać na wybory konsumentów. Celem badania była analiza wartości kalorycznej wszystkich reklamowanych produktów żywnościowych, skierowanych do dzieci w trzech stacjach telewizyjnych. Metody: Nagrano wszystkie programy emitowane w trzech kanałach telewizyjnych (TVP1, Polsat, Cartoon Network), w ciągu czterech dni każdego tygodnia (przez okres od września do października). Emitowane reklamy zostały przeanalizowane w celu określenia liczby reklamowanych produktów żywnościowych. Następnie zakupiono reklamowane produkty i obliczono ich wartość energetyczną. Wyniki: Średnia wartość kaloryczna reklamowanych produktów żywnościowych, skierowanych do dzieci wahała się od 1700 kcal/ dzień w stacji Cartoon Network do 33000 kcal/ dzień w telewizji Polsat. Reklamowaną żywność stanowiły głównie przekąski i produkty typu fast-food, o wysokiej zawartości tłuszczów i cukru. Średnia wartość kaloryczna reklamowanego produktu żywnościowego wyniosła 500 kcal na 100g. Wnioski: w reklamach telewizyjnych skierowanych do dzieci, promuje się głównie żywność o wysokiej wartości energetycznej, ubogą w składniki odżywcze. Taka promocja może wpływać na zachowanie konsumentów i tym samym wpływać na nadmierne spożycie wysokokalorycznych produktów żywnościowych.
Samodzielność i samokontrola młodzieży z Nieswoistym Zapaleniem Jelit w związku z koniecznością zmiany gastroenterologa po osiągnięciu pełnoletności
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Wardak, Katarzyna; Celińska-Cedro, Danuta; Nagórska, Małgorzata
Wstęp. Nieswoiste Zapalenie Jelit plasuje się w grupie pięciu najczęściej występujących chorób przewodu pokarmowego i jest najczęstszą przewlekłą chorobą przewodu pokarmowego u dzieci. Dzieci z uwagi na wczesny okres rozpoznania będą chorowały najdłużej i najciężej, ale mają możliwość prowadzenia życia zbliżonego do ich zdrowych rówieśników. Celem podjętych badań było poznanie stopnia samokontroli dorastającej młodzieży z NZJ w związku z koniecznością przejścia pod opiekę poradni gastroenterologicznych dla osób dorosłych po 18 roku życia. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono wśród młodzieży od 15 do 18 roku życia ze zdiagnozowanym NZJ, pacjentów Poradni Gastroenterologicznych w Warszawie i Rzeszowie. Wyniki. Rozpoznanie wrzodziejącego zapalenie jelita grubego podało 50,67% dzieci, natomiast chorobę Leśniowskiego-Crohna, 42,67% . Średni wiek zachorowania wśród dzieci wynosił ok. 12,13 ±3,82. Ponad połowa respondentów ocenia zakres posiadanych informacji o jednostce chorobowej za raczej wystarczający. W ogólnej populacji badanej młodzieży znacząca większość potrafi samodzielnie formułować swoje obserwacje i wątpliwości dotyczące terapii. Ponad 90% chorych objętych badaniami deklaruje znajomość nazw oraz dawek przyjmowanych leków, jednak u 1/5 regularność ich stosowania nadal nadzorują rodzice. Podczas wizyt u specjalisty wszystkim respondentom towarzyszą rodzice. Ponad połowa badanych w razie potrzeby nie potrafiłaby samodzielnie skontaktować się ze specjalistą. Tematyka zachowań ryzykownych (palenie, picie, narkotyki) oraz współżycia seksualnego nie jest podejmowana podczas wizyt. Wnioski. 1. Młodzież zna istotę choroby, jednakże tylko w małym zakresie jest włączana w proces samodzielnej kontroli. 2. W poradniach gastroenterologicznych dla dzieci tematyka pozamedyczna, jak: styl życia, płodność, rozwój zawodowy nie jest podejmowana.
Rozwój otłuszczenia ciała u dzieci i młodzieży z Rzeszowa oraz jego zmienność na przestrzeni 35 lat
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Perenc, Lidia; Radochońska, Anna; Błajda, Joanna
Wstęp. Pozytywnym miernikiem stanu zdrowia jest stopień i rodzaj otłuszczenia ciała. Cel badań. Ocena rozwoju otłuszczenia dzieci i młodzieży, obojga płci, z Rzeszowa, w wieku od 4 do 18 lat oraz jego zmiany w przeciągu ostatnich 35 lat. Materiał i metody. W latach 2013/2014 przebadano łącznie 1563 dzieci z Rzeszowa. Zmierzono grubość trzech fałdów tłuszczowych: nad mięśniem trójgłowym ramienia, w okolicy pępka, pod łopatką, obliczono całkowite otłuszczenie ciała. Dane poddano analizie statystycznej. Porównano do danych zgromadzonych w poprzednich latach: 1978/79, 1993/1994, 2003/2004. Wyniki. Do wieku wczesnoszkolnego przyrosty fałdów skórno tłuszczowych są stabilne. W wieku od 11–12 lat u obojga płci stwierdzono, statystycznie znamienny, większy przyrost fałdów skórno-tłuszczowych nad mięśniem trójgłowym ramienia oraz globalnego otłuszczenia ciała. U chłopców w tym przedziale wiekowym zjawisko to dotyczy fałdu w okolicy pępka, a u dziewcząt podłopatkowego. Od 14 do 15 roku życia u chłopców obserwuje się przyspieszony rozwój fałdu podłopatkowego, a u dziewcząt w okolicy pępka. Obok przyrostów otłuszczenia stwierdzono jego spadki. W okresie pokwitania wartości odchylenia standardowego są najwyższe. Analiza porównawcza wykazała, że w przedziale czasowym 1978/79-2013/14 u chłopców i dziewcząt tendencja wzrostowa otłuszczenia utrzymuje się w przypadku wszystkich zmierzonych fałdów skórno-tłuszczowych. U obu płci w okresie analizowanego 35-lecia utrzymuje się wzrost całkowitego otłuszczenia ciała, natomiast w okresie ostatniego 10-lecia ulega wyhamowaniu. Wnioski. 1. Rozwój otłuszczenia u dzieci i młodzieży z Rzeszowa charakteryzuje się zróżnicowaniem międzypłciowym, dużą zmiennością w okresie pokwitania. 2. W rozwoju otłuszczenia do wieku wczesnoszkolnego obserwowane są stopniowe jego przyrosty, a następnie, nie tylko znamiennie statystycznie przyrosty, ale również spadki (wahania otłuszczenia). 3. Można stwierdzić, że u obu płci w okresie analizowanego 35-lecia utrzymuje się akceleracja otłuszczenia ciała, chociaż w okresie ostatniego 10-lecia ulega ona wyhamowaniu.
Ocena stabilności posturalnej kobiet z deformacją stopy o charakterze palucha koślawego
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Walaszek, Robert; Ridan, Tomasz; Walaszek, Katarzyna; Burdacki, Marcin
Wstęp. Paluch koślawy jest postępującą deformacją stóp charakteryzującą się bocznym odchyleniem palucha z przyśrodkowym odchyleniem I kości śródstopia. Deformacja stóp oraz związane z nią objawy wiążą się ze znacznymi dolegliwościami i poważnymi skutkami zdrowotnymi w postaci ograniczeń funkcjonalnych i często występujących upadków. Cel badań. Celem pracy była ocena stabilności posturalnej kobiet w wieku 26-75 lat z deformacją stopy o charakterze palucha koślawego w porównaniu z grupą kontrolną. Materiał i metoda. Badaniami objęto grupę 88 kobiet w wieku od 26 do 75 lat, w tym 47 kobiet z koślawością palucha i 41 kobiet bez cech koślawości. Badania przeprowadzono w Centrum Podiomed przy ul. Prądnickiej 10 w Krakowie, w okresie od września 2014 do kwietnia 2015 roku. Klasyfikacji do grup dokonano na podstawie wartości wielkości kąta palucha koślawego. Dla kąta powyżej 15° sklasyfikowano kobiety do grupy badawczej, natomiast dla kąta poniżej 15° do grupy kontrolnej. Głównym narzędziem pomiarowym służącym do wyznaczenia parametrów stabilometrycznych i odbitek stóp była mata tensometryczna PLATFORMA E.P.S./R1 wraz z oprogramowaniem Biomech 2013. Pomiar na macie obejmował analizę w warunkach statyki. Pomiar stabilności trwał 5 sekund. Kąt palucha koślawego (HVA) dla każdej ze stóp wyznaczany był manualnie. Wyniki. Występowanie palucha koślawego determinuje duże zmiany w stabilności posturalnej badanych kobiet. Wnioski. Stwierdzono występowanie statystycznie istotnych różnic między wartościami parametrów stabilometrycznych i odbitek stóp kobiet z deformacją stóp i zdrowych. W grupie badawczej stwierdzono statystycznie istotne związki między wartościami kąta palucha koślawego a niektórymi parametrami stabilometrycznymi i odbitek stóp.
Ocena stanu funkcjonalnego pacjentów przed- i 6 miesięcy po wymianie stawu kolanowego
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Majewska, Joanna; Szczepanik, Magdalena; Jabłoński, Jarosław; Snela, Sławomir; Jarmuziewicz, Agnieszka; Bazarnik-Mucha, Katarzyna; Szymczyk, Daniel
Wstęp. Endoprotezoplastyka jest obecnie najbardziej rozpowszechnioną metodą leczenia zaawansowanych zmian zwyrodnieniowych stawów, w tym stawu kolanowego. Jej głównym celem jest przywrócenie funkcjonalnej niezależności pacjentów w czynnościach dnia codziennego poprzez zmniejszenie natężenia bólu i niepełnosprawności. Cel pracy. Ocena funkcjonalna pacjentów po całkowitej endoprotezoplastyce stawu kolanowego z uwzględnieniem płci, wieku, BMI oraz czasu trwania choroby. Materiał i metoda. W badaniu udział wzięło 70 pacjentów (59 kobiet, 11 mężczyzn), którzy zostali zakwalifikowani do zabiegu całkowitej endoprotezoplastyki stawu kolanowego w wyniku pierwotnych zmian zwyrodnieniowych. Średni wiek pacjentów w badanej grupie wynosił 66,5 roku. Do oceny funkcjonalnej pacjentów posłużono się skalą VAS, skalą Knee Injury and Osteoarthritis Outcome Score, Global Rating Scale, testem Up&Go, testem Five Time Sit to Stand oraz 10-metrowym testem chodu. Dodatkowo wykonano pomiary zakresów ruchu stawu kolanowego w kończynie operowanej i nieoperowanej. Badanie wykonano dwukrotnie; badanie I – tydzień przed zabiegiem operacyjnym i badanie II - 6 miesięcy po nim. Do prezentacji uzyskanych wyników badań posłużono się wartościami średniej, mediany, odchylenia standardowego oraz współczynnikiem korelacji rang Spearmana. W celu analizy statystycznej wykorzystano testy nieparametryczne Wilcoxona i Manna-Whitneya. Poziom istotności statystycznej został określony jako p < 0,05. Wyniki. W okresie 6 miesięcy po zabiegu endoprotezoplastyki stwierdzono poprawę we wszystkich testach i skalach oceny.
Rodzaj znieczulenia stosowanego podczas cięcia cesarskiego w dwóch szpitalach województwa małopolskiego (Polska)
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Barnaś, Edyta; Kołpa, Małgorzata; Wolak, Dorota; Gawlik, Bogumił
Wprowadzenie. W ostatnich latach obserwujemy wzrost ilości cięć cesarskich, głównie wykonywanych w trybie planowym. Najczęstszą metodą znieczulenia wykorzystywaną w porodzie operacyjnym jest znieczulenie przewodowe, głównie znieczulenie podpajęczynówkowe. Cel pracy. Analiza porównawcza sposobów znieczulenia do cięcia cesarskiego w wybranych dwóch szpitalach województwa małopolskiego (powiat tarnowski) w roku 2014. Materiał i metody. Przeprowadzono analizę dokumentacji medycznej 1097 znieczuleń cięć cesarskich (w tym: wiek, dane antropometryczne, wartość skali ASA, rodzaj wykonanego znieczulenia, płyny zastosowane przed znieczuleniem, rodzaj igły, spadki ciśnienia po wykonanym bloku). Do analizy zebranych danych użyto testów: parametryczny chi kwadrat, oraz nieparametryczne testy Kruskala- Wallisa i U Mana- Whitneya. Przyjęto poziom istotności p < 0,05. Wyniki. Średni wiek kobiet poddawanych zabiegowi cięcia cesarskiego wyniósł 32,3±5,42. Średnia ocena w skali ASA badanych kobiet wyniosła1,02±0,15. Najczęściej wybieraną metodą znieczulenia było znieczulenie przewodowe podpajęczynówkowe, w grupie B zdecydowanie częściej podczas znieczulenia podpajęczynówkowego stosowano igłę 26G Standard oraz większą ilość marcainy. Częściej wybieraną formą nawodnienia pacjentek z grupy B było stosowanie HAES. Wykazano, że nawodnienie koloidami (HAES) przed zabiegiem skutkuje mniejszymi spadkami ciśnienia tętniczego po znieczuleniu. Wnioski. Znieczulenie podpajęczynówkowe jest najczęstszą metodą znieczulenia podczas cięcia cesarskiego. Najczęstszym powikłaniem znieczulenia przewodowego w cięciu cesarskim był spadek ciśnienia tętniczego krwi. Jako prewencję hipotonii stosowano nawadnianie płynami koloidowymi i krystaloidami.
Wpływ chronicznego stresu u kobiet w ciąży na kształtowanie się zachowań żywieniowych u ich potomstwa w życiu postnatalnym
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Szydełko, Joanna; Szydełko, Magdalena; Piątek, Daniel; Tuzim, Kamila; Boguszewska-Czubara, Anna
Współcześnie stres stał się integralną częścią życia ludzkiego i towarzyszy mu od momentu poczęcia aż do chwili śmierci. Efekty jego działania na organizm ludzki w bardzo dużym stopniu zależą od zaprogramowanych już w okresie prenatalnym wzorców reakcji. Negatywne bodźce prowadzą do aktywacji osi podwzgórze-przysadka-nadnercza, a także znacznego pobudzenia autonomicznego układu nerwowego. Przewlekłe napięcie skutkuje istotnym podwyższeniem poziomu hormonów „stresu”, które przełamując naturalną, enzymatyczną barierę płodowo-łożyskową wnikają do krwiobiegu płodu, przyczyniając się do powstania istotnych zaburzeń w kształtowaniu zachowań żywieniowych. Konsekwencją tego stanu jest znaczne ryzyko rozwoju nadwagi oraz otyłości w życiu postnatalnym u dzieci matek, które poddawane były chronicznemu stresowi w okresie ciąży. Ekspozycja ciężarnej kobiety na bodźce stresowe wywiera także istotne implikacje na kształtujący się ośrodkowy układ nerwowy. Zaburzenia w rozwoju szlaków przekaźnictwa w obrębie mózgu, a zwłaszcza podwzgórza jako narządu sprawującego wiodącą rolę w centralnej regulacji przyjmowania pokarmu, mogą w istotny sposób wpływać na ilość oraz kaloryczność wybieranych produktów żywnościowych. Podjęcie próby wyjaśnienia złożonych mechanizmów między chronicznym stresem w życiu prenatalnym oraz nadwagą i otyłością w okresie postnatalnym stanowi nadrzędną kwestię z uwagi na narastający w zatrważającym tempie odsetek osób z tymi schorzeniami, głównie wśród dzieci i młodzieży, a także mnogość powikłań obejmujących niemal wszystkie układy organizmu ludzkiego.
Advances in active and passive immunotherapy for Alzheimer’s disease – a short review
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Tabarkiewicz, Jacek
Choroby neurodegeneracyjne m.in. choroba Alzheimera (AD) dotykają rocznie miliony nowych pacjentów na całym świecie. Fakt ten spowodował intensywny rozwój terapii modyfikujących przebieg choroby i mogących mieć zastosowanie w AD. Dane przedkliniczne wykazały zaangażowanie układu immunologicznego w patogenezie choroby Alzheimera. Komórki mikrogleju, komórki prezentujące antygen np. komórki dendrytyczne oraz produkty aktywacji dopełniacza odgrywają aktywną rolę w neurodegeneracji. Z drugiej strony niektóre elementy układu odpornościowego mogą być wykorzystane do eliminacji złogów amyloidowych i innych nieprawidłowości związanych z AD. W związku z tym, metody pasywnej i aktywnej immunoterapii są jednym z najszybciej rozwijających się sposobów terapii choroby Alzheimera. Podawanie przeciwciał lub indukcja odpowiedzi immunologicznej przeciwko β-amyloidowi, α-synukleinie lub białku tau są intensywnie badane. Jest to związane z odkryciem, że białka te mogą być celem dla przeciwciał w przypadku ich ekspresji na błonie komórkowej lub w przestrzeni pozakomórkowej. Także stosowanie innych metod immunoterapii pasywnej (podawanie dożylnych immunoglobulin) i aktywnej (szczepionki na bazie DNA) jest związane z pozytywnymi efektami klinicznymi. Kolejne próby kliniczne prowadzą do rozwoju efektywnych i bezpiecznych metod immunoterapii choroby Alzheimera i innych chorób neurodegeneracyjnych.
Asymptomatyczny guz neuroendokrynny okolicy krętniczo-kątniczej u 59-letniego chorego – opis przypadku
(Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Wojnicka-Stolarz, Małgorzata; Gąszcz, Anna; Książek, Mariusz; Gutkowska, Dorota; Gutkowski, Krzysztof
Jedną z częstszych lokalizacji guzów neuroendokrynnych (Neuroendocrine Tumors, NET) przewodu pokarmowego jest jelito cienkie. W większości przypadków są to nowotwory wysoko zróżnicowane o powolnym tempie wzrastania i stanowią wyzwanie diagnostyczne dla gastroenterologów, radiologów i patomorfologów. Z klinicznego punktu widzenia NET jelita cienkiego mogą być nieczynne hormonalnie lub produkować substancje odpowiedzialne za powstawanie charakterystycznych objawów. Czułym, lecz niespecyficznym markerem tych zmian jest stężenie chromograniny A. Podstawę diagnostyki stanowią techniki obrazowe, pozwalające na lokalizację guza oraz endoskopowe, umożliwiające pobranie materiału do badania histopatologicznego i immunohistochemicznego. Chirurgiczne usunięcie zmiany jest leczeniem z wyboru, natomiast w farmakoterapii NET znajdują zastosowanie analogii somatostatyny, terapia radioizotopowa i chemioterapia. Przedstawiamy przypadek asymptomatycznego guza neuroendokrynnego zlokalizowanego w okolicy krętniczo-kątniczej u 59-letniego chorego.

Przeglądaj

Przeglądanie Medical Review według Data dodania