Młoda Muzeologia

URI dla tego Zbioruhttp://repozytorium.ur.edu.pl/handle/item/1843

Czasopismo „Młoda Muzeologia” powstało z myślą o młodych pasjonatach interesujących się szerokim wachlarzem zagadnień związanych z muzeologią oraz pokrewnymi jej dyscyplinami naukowymi. Tematyka artykułów publikowanych na łamach periodyku dotyczy w głównej mierze problematyki muzealniczej, a w szczególności działalności muzeów, zbiorów muzealniczych i ich digitalizacji, edukacji w muzeach oraz wystawiennictwa. Czasopismo ma za zadanie popularyzować i uwrażliwiać społeczeństwo na sprawy związane z dziedzictwem kulturowym. Toteż mile widziane są artykuły poruszające kwestię ochrony zabytków, które często powiązane są z działalnością muzeów. Do druku przyjmowane są dotychczas niepublikowane artykuły, oprócz nich Redakcja zamieszcza recenzje merytoryczne oraz informacje o książkach a także wydarzeniach muzealniczych bądź naukowych (wystawy, konferencje).

Przeglądaj

Aktualnie wyświetlane 1 - 20 z 28

Od redakcji
(Koło Naukowe Studentów Muzeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego; Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Gardeła, Leszek
Działalność kolekcjonerska Maksymiliana Goldsteina i jej znaczenie w ochronie zabytków sztuki żydowskiej
(Koło Naukowe Studentów Muzeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego; Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Dudek, Katarzyna
W środowisku lwowskich kolekcjonerów żydowskich na pierwszy plan wysunął się Maksymilian Goldstein. W jego kolekcji znalazły się bogate i rzadkie zbiory, o których możemy dowiedzieć się z publikacji wydanej w 1935 r. przez M. Goldsteina i K. Dresdnera „Kultura i sztuka ludu żydowskiego na ziemiach polskich”. Książ-ka ta stanowiła i stanowi nadal prawdziwe kompendium wiedzy odnośnie judaików w Polsce. Do najważniej-szych inicjatyw Goldsteina należą jednak jego starania o utworzenie Muzeum Żydowskiego we Lwowie. Jako pierwszy podejmował działania mające na celu powołanie jednostki muzealnej przy gminie żydowskiej. Po 24 latach jego dążenia doszły do skutku, niestety jednak wówczas odgrywał on już mało znaczącą rolę w jego tworzeniu.
Cysterna Bazylikowa w Stambule
(Koło Naukowe Studentów Muzeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego; Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Gorazd-Dziuban, Paulina
Niniejszy artykuł jest próbą zebrania i uporządkowania informacji dotyczących Cysterny Bazylikowej w oparciu o ostatnie publikacje w znacznym stopniu dostępne tylko w języku tureckim. Tekst przedstawia historię, legendy oraz współczesną formę zagospodarowania jedynego w swoim rodzaju parku archeologicznego. Konstrukcja cysterny przetrwała do czasów współczesnych praktycznie w niezmienionej postaci, dzięki czemu mamy możliwość podziwiania niezwykłego kunsztu antycznych inżynierów. Jednak to na podstawie źródeł pisanych jesteśmy w stanie prześledzić ogólne losy założenia oraz zmieniające się koncepcje jej wykorzystania.
Poszukiwany właściciel ręki. Dzieje prawicy świętego Stefana
(Koło Naukowe Studentów Muzeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego; Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Haracz, Katarzyna; Szczurek, Marek
Niniejszy artykuł skupia się na przedstawieniu burzliwych dziejów domniemanej prawicy Świętego Stefana I króla Węgier, jak również opisuje badania jakim został poddany ten zabytek. Pierwsza część artykułu dotyczy historii niezwykłych podróży, jakie na przestrzeni wieków owa ręka odbyła. W tej części, autorzy starają się pokazać znaczenie tego zabytku tak dla Węgrów, jak i dla innych narodów europejskich oraz podejmują próbę wyjaśnienia jak i czy kiedykolwiek rzeczywiście doszło do oddzielenia ramienia od dłoni. Druga część artykułu traktuje o badaniach naukowych, których przedmiotem była ta relikwia. Część ta charakteryzuje zarówno sam przebieg badań, jak i trudności związane z ich przeprowadzeniem. W trakcie trzech prób zbadania zabytku, nie dowiedzieliśmy się o nim zbyt wiele. Nadal nie znamy datowania dłoni. Fakt, że jest to relikwia katolicka bardzo utrudnia dalsze badania. Zabytek ten wciąż pozostaje bardzo tajemniczy.
Ruiny zamków jako przykład obiektów muzealnych na „wolnym powietrzu”. Wstęp do problematyki i historia zainteresowań do 1914 roku
(Koło Naukowe Studentów Muzeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego; Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Kocańda, Paweł
Celem niniejszego artykułu jest przybliżenie problematyki ruin zamków jako obiektów muzealnych „in situ” będących jednocześnie przykładami placówek na tzw. „wolnym powietrzu”. Ruiny zamków stanowią nieodłączny element polskiego krajobrazu kulturowego. Pojawienie się średniowiecznego budownictwa obronnego wiązać można z przemianami społeczno-ekonomicznymi, które zaszły w obrębie wczesnośredniowiecznych grodów na przełomie XII i XIII wieku. Zainteresowanie ruinami zamków wynikało z dwóch powodów. Pierwszym były pobudki patriotyczne, jakie pojawiły się w Polsce po utracie niepodległości w XVIII wieku. Majestatyczne ruiny traktowano wówczas jako dawny symbol potęgi państwa polskiego, którego władcy niegdyś wznosili tak wielkie budowle. W rozwijaniu patriotyzmu sprzyjali ówcześnie wielcy malarze i rysownicy, wśród których wymienić należy Napoleona Ordę, Bogusza Stęczyńskiego czy Zygmunta Vogla. Poprzez rysowanie ruin i rozpowszechnianie swoich dzieł szerokiej publiczności przyczyniali się do podniesienia na duchu zniewolonego narodu. Obecnie ich dzieła stanowią nieocenione źródło wiedzy dla historyków sztuki i architektury oraz archeologów. Drugi powód zainteresowania wynikał z rozwoju nauki pod koniec XVIII wieku, a szczególnie w następnym stuleciu. Zwrócono wówczas uwagę na fatalny stan zachowania niektórych ruin i podjęto próbę ich ochrony oraz inwentaryzacji. Procesy te przebiegały różnie, w zależności od zaboru. Na szczególną uwagę zasługują działania Kazimierza Stronczyńskiego i jego wielka inwentaryzacja zabytków w Królestwie Polskim. Rozwój archeologii wpłynął także na przyrost badań archeologicznych i architektonicznych, które rzuciły nowe światło na historię wielu zamków. Na ten okres przypada działalność Łuszczkiewicza i Sokołowskiego, którzy prowadzili pierwsze profesjonalne badania na zamku wawelskim i Ostrowie Lednickim.
„Cudze chwalicie, swego nie znacie”, czyli kilka słów o promowaniu rodzimych zabytków
(Koło Naukowe Studentów Muzeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego; Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Opielowska, Zuzanna
Miejscowość Wiśniowa w powiecie strzyżowskim kryje w sobie pałac z duszą. To tutaj wiele lat temu, przy pomocy rodziny Mycielskich prężnie rozwijała się kultura i sztuka. Dzisiaj, ta mało znana przystań pomiędzy Rzeszowem a Jasłem, stara się przypomnieć zwiedzającym wspaniałe lata, gdy po alejach parkowych spacerowali między innymi tak znamienici artyści jak Jan Cybis, czy Józef Mehoffer. Okoliczni mieszkańcy nie zapomnieli o dokonaniach Mycielskich, a pamięć o nich jest nadal pielęgnowana między innymi przez licznie organizowane koncerty, plenery malarskie i wystawy. Postarano się również o odrestaurowanie zabytkowego dworu wraz z budynkami folwarcznymi i zadbanie o przepiękny park. Miejscowość ta powoli odzyskuje swoją zapomnianą już popularność, a samo miejsce nabiera nowego, świeżego uroku.
Wyjazd Koła Naukowego Studentów Muzeologii do Łodzi
(Koło Naukowe Studentów Muzeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego; Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Cynar, Paulina
W dniach 22-23 kwietnia 2015 r. Koło Studentów Muzeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego wybrało się do Łodzi celem zobaczenia tamtejszych muzeów. Pierwszego dnia wyjazdu zwiedzono Muzeum Archeologiczne i Etnograficzne, Kościół Zesłania Ducha Świętego, Bazylikę św. Stanisława Kostki, Muzeum Sztuki Współczesnej i Muzeum Tradycji Niepodległościowych. Następnego dnia obejrzano dawny kompleks fabryczny Izraela Piotrowskiego, dziś znany jako Manufaktura i mieszczące się tam Muzeum Fabryki.
Koło Naukowe Studentów Muzeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego i jego trudne Początki. Sprawozdanie z działalności Koła Naukowego za rok 2014/2015
(Koło Naukowe Studentów Muzeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego; Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Kocańda, Paweł
„Wojny pamięci. Muzea Komunizmu w Europie” – wykład Prof. Walentyny Churchan
(Koło Naukowe Studentów Muzeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego; Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2016) Murias, Paulina
Prof. Walentyna Churchan przedstawiła na wykładzie szereg muzeów, związanych z historią socjalizmu w Europie Środkowej i Wschodniej, zwracając szczególną uwagę na odmienny sposób prezentowania tej tematyki w poszczególnych instytucjach. Przyjęła krytyczne stanowisko, zwłaszcza wobec propagowania postsowieckich „ideałów” a także komercjalizacji i „disneylandyzacji” tego typu muzeów, podkreślając ich rolę w kształtowaniu pamięci społecznej.
Mezolit Tyrolu i przyległych terenów Alp Wschodnich
(Koło Naukowe Studentów Muzeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Wydrzycki, Albert
Celem niniejszej pracy jest przedstawienie środkowej epoki kamienia (mezolitu) na terenie historycznego regionu Tyrol i przyległych Alp Wschodnich. Podjęta w pracy tematyka dotyczy archeologii w obszarze alpejskim w kontekście środowiskowym. Metodyka badań, polegająca na pogłębionej analizie stanowisk archeologicznych, dotyka również zagadnień związanych z klimatem, wpływem ukształtowania terenu, wyborem surowca, a także kontaktami społecznymi w mezolicie. Analiza licznych źródeł archeologicznych pozwoliła na sformułowanie syntetycznego obrazu osadnictwa mezolitycznego Alp Wschodnich. Ukazuje on swobodę w przemieszczaniu się człowieka w terenie o różnej wysokości bezwzględnej, zróżnicowanej budowie geologicznej i odmiennych warunkach klimatycznych. Uwzględniony został czynnik lokalnej dostępności surowców do wytwarzania artefaktów kamiennych, a także wyraźny wpływ klimatu na działalność człowieka. Poruszony został problem mobilności osadnictwa mezolitycznego w górach i trudności w archeologicznej identyfikacji ówczesnych pochówków.
Obrządek pogrzebowy w grupie górnośląsko-małopolskiej kultury łużyckiej jako materialny obraz kultury duchowej i przemian społecznych
(Koło Naukowe Studentów Muzeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Kowalczyk-Matys, Paulina
Cmentarzyska są niemal jedyną materialną pozostałością po wierzeniach i obyczajowości związanej ze strefą sacrum, jaką niewątpliwie jest śmierć. Grupa górnośląsko-małopolska kultury łużyckiej, rozwijająca się na terenach Górnego Śląska i Małopolski od III OEB, jest szczególną pod względem obrządku pogrzebowego. Reprezentuje szerokie spektrum zwyczajów pogrzebowych, które zmieniały się w czasie i różniły w poszczególnych regionach. Zostaną przedstawione sposoby wyposażania grobów – od pochówków z naszej perspektywy ubogich po bardzo bogato wyposażone w garnitury ozdób brązowych, żelaznych, ceramikę (przykładowo cmentarzyska w Świbiu, pow. Gliwice, Opatowie, pow. Kłobuck) , ich konstrukcje (między innymi groby z konstrukcjami kamiennymi). Równie zróżnicowane są sposoby traktowania ciała zmarłego. W początkach funkcjonowania grupy dominowało ciałopalenie, jednak na przełomie późnej epoki brązu i wczesnej epoki żelaza pojawił się birytualny obrządek pogrzebowy. Ponadto prowadzone w ostatnich latach szerokopłaszczyznowe badania pozwoliły nie tylko na rozpoznanie nowych stanowisk sepulkralnych, ale także lepiej ocenić lokalizację cmentarzysk względem stanowisk osadowych i relacje między nimi.
„Nie ma historii bez dat” – możliwości modelowania bayesowskiego
(Koło Naukowe Studentów Muzeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Kozicka, Magdalena
O swoistej rewolucji, jaką dla archeologii było wprowadzenie metody radiowęglowej, napisano już wiele. Za wydarzenie podobnej wagi uznaje się wprowadzenie kalibracji wyników datowań, a następnie ich analizy statystycznej. Teoria prawdopodobieństwa Bayesa umożliwia archeologom precyzowanie wieku zabytków i układów nawarstwień, a co za tym idzie, dynamizowanie opisu zdarzeń i korelowanie ich między sobą. Jednak samo wyliczenie w kolejności faktów zarejestrowanych na stanowisku nie wykorzystuje potencjału modelowania statystycznego datowań radiowęglowych, podobnie jak fenomenologiczna narracja nie oddaje prawdopodobnego tempa zdarzeń. Jednak mogą się one wzajemnie uzupełniać, pozwalając na śledzenie złożonych relacji kulturowych. Opracowania neolitycznego nasypu w Fussell’s Lodge stanowią tego dobry przykład.
O bezpieczeństwie ontologicznym archeologii
(Koło Naukowe Studentów Muzeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Gwardecki, Mateusz
Celem pracy jest zaaplikowanie na pole teorii archeologii pojęcia bezpieczeństwa ontologicznego (wywodzącego się z socjologii i psychologii). Aplikacja ta pomocna jest do rozpoznania kluczowych przekonań i związanych z nimi wartości, które stanowią fundament archeologii. Staram się wykazać, że poczucie bezpieczeństwa ontologicznego towarzyszące pracy archeologa jest podyktowane milczącym przyjęciem jakieś opcji filozoficznej, a nie odkrywaniem wiedzy prawomocnej o przeszłości. Zabieg ten ma za zadanie polecić inne sposoby uprawiania archeologii. Posiłkując się podziałem J. Habermasa na nauki działające w interesie panowania i nauki skupione na celu emancypacyjno-hermeneutycznym, wskazuję na dysproporcję tych dwóch interesów poznawczych w archeologii (wyraźna dominacja pierwszego). Określenie bezpieczeństwa ontologicznego archeologii staje się pretekstem do przedstawienia propozycji jego przeformułowania. Motywacją do tego jest uwzględnienie, iż samo bezpieczeństwo ontologiczne jest pozorem, który nie może zapewnić stabilności i pewności poznania świata, ponieważ jego właściwością jest dynamiczność i dialogiczność. Sformułowanie „nowego” bezpieczeństwa ontologicznego opieram na realizmie wewnątrzkulturowym. Oferta, którą przedstawiam w niniejszym artykule, jak sądzę, pozwala archeologii zachować samodzielność oraz umożliwia realizację celów interpretacji humanistycznej, przy tym broni się przed wadami relatywizmu.
Grodziska wczesnośredniowieczne z VIII–X w. na obszarze województwa podkarpackiego. Badania archeologiczne i co dalej? Prezentacja podejścia badacza i przeciętnego człowieka do zabytkowego obiektu na wybranych przykładach
(Koło Naukowe Studentów Muzeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Śpiewla, Łukasz
Głównym celem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie: badania archeologiczne i co dalej?, a także ukazanie podejścia badacza i przeciętnego człowieka do grodziska wczesnośredniowiecznego. W celu uzyskania odpowiedzi na postawione pytanie zostanie zaprezentowanych kilka przykładów wybranych wczesnośredniowiecznych założeń obronnych zlokalizowanych na terenie województwa podkarpackiego. Obszar ten posiada urozmaiconą rzeźbę terenu. W jego obrębie zlokalizowanych jest 19 obiektów, których okres funkcjonowania, lub przynajmniej jego początek, mieści się w przedziale od VIII do końca X w. W tekście przedstawiono fortyfikacje znajdujące się w miejscowościach: Budy Głogowskie, Chodakówka, Wietrzno oraz Trzcinica. W trakcie prezentacji każdego z wymienionych stanowisk zwrócono uwagę na jego lokalizację, historię badań i ich następstwo, obecny stan zachowania, a także współczesną formę użytkowania terenu. Zainteresowanie badaczy grodziskami jest duże, jednak ostatnimi czasy spada z powodu wysokich nakładów finansowych niezbędnych do przeprowadzenia badań wykopaliskowych, których miejsce nierzadko zajmowane jest przez prospekcje wykonywane za pomocą metod nieinwazyjnych. Rezultaty prac autorzy publikują w literaturze naukowej i popularnonaukowej. Do jednych z najbardziej spektakularnych przykładów należą badania stanowiska w Trzcinicy, na którym zbudowano skansen archeologiczny. Umożliwia on szeroką prezentację społeczeństwu dziedzictwa minionej przeszłości. W przypadku pozostałych omówionych obiektów ich badacze zaprezentowali wyniki eksploracji w fachowej literaturze. Odbiór społeczny pozostałości dawnych grodów jest różny, gdyż obiekt w Budach Głogowskich jest zaśmiecany, w Chodakówce znacznie ucierpiał wskutek długotrwałego użytkowania rolniczego, w Wietrznie pozostał nienaruszony przez aktywność ludzką. Najlepiej pod względem zachowania prezentuje się obiekt w Trzcinicy, który jest atrakcją turystyczną.
Znaleziska belemnitów z wczesnośredniowiecznego Kałdusa. Antropologia kulturowa i jej znaczenie w interpretowaniu i zastosowaniu metod badawczych w archeologii
(Koło Naukowe Studentów Muzeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Banasiak, Patryk
Belemnity są paleontologii znane od lat, lecz ich rola i znaczenie jako kategorii zabytków archeologicznych rzadko funkcjonuje w świadomości współczesnych badaczy. Studia etnologiczne i archeologiczne nad znaczeniem kulturowym belemnitów jednoznacznie wskazują na ważną rolę, jaką pełniły w kulturze duchowej dawnych społeczności. Dlatego też autor chciałby spróbować odpowiedzieć na kilka zasadniczych pytań wyznaczających zakres podejmowanej problematyki badawczej. Obejmuje ona stan badań historyczno-etnologicznych i ich wpływ na metodykę i próby interpretacji archeologicznych znalezisk belemnitów. Swoje studia autor opiera na znaleziskach z kompleksu osadniczego w Kałdusie. Kluczowym elementem jest część poświęcona próbie interpretacji badanego materiału źródłowego. W wyniku tej próby autor chciałby omówić aspekt przejawów kultury duchowej Słowian. Przedstawiany problem stanowi równocześnie przyczynek do rozważań nad rolą, znaczeniem i miejscem antropologii kulturowej we współczesnej archeologii.
Rewitalizacja przestrzeni miejskiej Rynku w Krasnymstawie – wyniki badań archeologicznych przeprowadzonych w latach 2007–2008
(Koło Naukowe Studentów Muzeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Kiszczak, Jacek
Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej pozwoliło pozyskać środki finansowe na rewitalizację zabytkowej przestrzeni miejskiej Rynku w Krasnymstawie. Badania archeologiczne przeprowadzono w latach 2007–2008. W trakcie badań odsłonięte zostały relikty nowożytnego ratusza wraz z piwnicami, który powstał po 1575 r. i funkcjonował do początków XIX w. Nie został zidentyfikowany budynek, który mógł pełnić funkcję ratusza przed 1575 r. Nie wystąpiła ilościowo i jakościowo rozwinięta stratygrafia. Ze względu na rosnące drzewa nie udało się przebadać całości Rynku, co w konsekwencji rzutuje na niedostateczny stan rozpoznania ratusza i placu rynkowego.
Skóra w służbie człowiekowi – skórzane dodatki do stroju w średniowieczu
(Koło Naukowe Studentów Muzeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Kubicka, Anna; Amrozińska, Patrycja
Zagadnienia związane z rozmaitym rzemiosłem średniowiecznym, a w szczególności z interesującym nas skórnictwem, podejmowane są w badaniach wielu specjalistów, w tym również archeologów. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie wszelkich zjawisk dotyczących wytwórczości skórniczej ze szczególnym uwzględnieniem wyrobów identyfikowanych jako dodatki do strojów oraz elementy zdobnicze. Wszystkie znaleziska, o których będziemy mówić, datowane są na okres średniowiecza i zostały pozyskane podczas prac archeologicznych prowadzonych na stanowiskach znajdujących się na terenie ziem polskich. Rozważania rozpocznie krótki zarys problematyki rzemiosła skórniczego – skala wytwórczości, sposoby pozyskiwania surowca i jego przygotowania do produkcji konkretnych wyrobów. Skupimy się przede wszystkim na skórzanych dodatkach do strojów – pasach, pochewkach, obuwiu, rękawiczkach, torbach i sakiewkach, analizując ich technikę wykonania, zdobienia oraz sposób wykorzystywania przez ówczesnych ludzi. Wyroby takie łączą ze sobą walory użytkowe z estetycznymi, zatem pozwoli to na prześledzenie zarówno kwestii utylitarnych, jak również gustów i panującej mody. Przedstawione zostaną poszczególne zabytki dokumentowane na różnych stanowiskach – osadniczych, cmentarzyskach czy choćby pochodzące z tzw. znalezisk luźnych. Istotna problematyka wystąpienia to omówienie stanu badań, a także możliwości oraz trudności wiążących się z badaniem zagadnień związanych z wytwórczością przedmiotów ze skór. Przeanalizowana zostanie ilość wyrobów skórzanych odkrywanych na stanowiskach średniowiecznych oraz ich sposób zachowywania się w warstwach archeologicznych. Dodatkowo rozważania skupią się na samym rzemiośle skórniczym – jego skali, stopniu rozwoju i innowacyjności. Ponadto ważna będzie refleksja dotycząca właścicieli omawianych przedmiotów – ich statusu społecznego, płci czy wieku.
„Stamtąd czekaj szczęśliwości, gdzie twych przodków leżą kości…”, czyli rzecz o archeologicznym podłożu tożsamości współczesnych narodów
(Koło Naukowe Studentów Muzeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Kolebuk, Ewelina
Niniejszy artykuł stanowi próbę przybliżenia problemu wkładu archeologii w kreowanie narodowej tożsamości. Autorka postanowiła nie poświęcać zbyt dużej uwagi z reguły dobrze poznanym kwestiom kształtowania nacjonalizmów XIX i początku XX w., orientując tym samym swoje rozważania na przykłady bardziej współczesne. Taki dobór materiału badawczego pozwolił na uchwycenie dynamiki opisywanych procesów z uwzględnieniem oporów i trudności hamujących, a często blokujących tworzenie mitów narodowotwórczych. Przegląd wielu przypadków z różnych części świata prowadzi do stwierdzenia, że przeszłość i spuścizna materialna odgrywają ważną rolę w kształtowaniu samoświadomości obywateli. Jest to czynnik na tyle istotny, że bardzo często podlega manipulacjom czy wręcz fałszerstwom celem stworzenia fundamentu pod rodzące się odrębne byty państwowe.
Z archeologią na ty!, czyli o ochronie dziedzictwa kulturowego przez edukację
(Koło Naukowe Studentów Muzeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Olbrot, Jadwiga; Zając, Barbara; Wacławik, Maciej
Od roku 2013 studenci i doktoranci Instytutu Archeologii UJ prowadzą projekt Z archeologią na ty!, którego celem jest popularyzacja wśród dzieci i młodzieży dyscypliny, jaką jest archeologia. Zauważalnym problemem wśród społeczeństwa jest niska świadomość dotycząca ochrony dziedzictwa kulturowego. Zadaniem projektu jest przybliżenie nie tylko tejże tematyki, lecz również warsztatu i pracy archeologa, a także innych związanych z tym aspektów. Zajęcia składają się z dwóch aktywizujących słuchaczy części, przede wszystkim z prezentacji omawiającej metodykę pracy archeologa z podkreśleniem interdyscyplinarnego charakteru badań oraz pokazującej eksplorowane przez krakowskich archeologów stanowiska w Polsce i na świecie. Kolejna część ma charakter warsztatowy i skupia się na pracy z zabytkiem i podstawach dokumentacji opisowej. Poruszane są również zagadnienia dotyczące aspektów prawnych, a także pokazujące konkretne epoki w dziejach z perspektywy archeologa. Dotychczas zajęcia przeprowadzono w ponad 20 szkołach na terenie Polski. Pokazały one, że istnieje spore zainteresowanie prezentowaną tematyką wśród dzieci i młodzieży. Kształtowanie od najwcześniejszych lat świadomości społecznej dotyczącej zagadnień historii i kultury jest jednym z ważniejszych elementów procesu wychowawczego mającego na celu ochronę dziedzictwa.
Pronoetes w majątkach Apionów w perspektywie prawnej i społecznej
(Koło Naukowe Studentów Muzeologii Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2017) Marek, Rafał
Umowy dotyczące zarządu majątkami ziemskimi Apionów wskazują, że głównym zadaniem administratorów tego rodzaju dóbr było zapewnienie optymalnej gospodarki finansowej w oparciu o rejestry i pokwitowania przez nich wydawane. Posługiwano się standardowymi formularzami redagowanymi przede wszystkim z myślą o interesach właściciela ziemi. Umowy zawierają klauzule wskazujące na dążenie pracodawcy do maksymalnego zabezpieczenia się przed stratami powstałymi wskutek złego zarządu (poręczenia, zastaw, hipoteka generalna). Taka praktyka jest o tyle uzasadniona, że rolnictwo było głównym działem gospodarki, a arystokracja dążyła do szybkiego zwrotu swych kapitałochłonnych inwestycji w uprawę ziemi (irygacje, winnice).

Przeglądaj

Przeglądanie Młoda Muzeologia według Data dodania