Ius et Administratio 2/2014
URI dla tej Kolekcjihttp://repozytorium.ur.edu.pl/handle/item/828
Przeglądaj
Przeglądanie Ius et Administratio 2/2014 według Data dodania
Aktualnie wyświetlane 1 - 5 z 5
- Wyniki na stronie
- Opcje sortowania
Pozycja Uwagi o pozycji i etyce prokuratora w strukturze organów ochrony prawnej(Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2014) Gil, DamianPozycja Uwagi o prawach pokrzywdzonego w postępowaniu przygotowawczym po noweli do kodeksu postępowania karnego z 27 września 2013 r.(Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2014) Kiełtyka, AndrzejPokrzywdzony jest ważnym uczestnikiem postępowania karnego, a szczególnie istotna jest dla niego możliwość korzystania z przyznanych praw już na wstępnych etapach procesu, a więc w postępowaniu przygotowawczym. Zakres uprawnień pokrzywdzonego podlega zmianom, czego przejawem są miedzy innymi przepisy noweli do kodeksu postępowania karnego z dnia 27 września 2013 r., wprowadzającej nowy model procesu karnego. Ocena tych zmian, z punktu widzenia interesów pokrzywdzonego, nie zawsze jest jednoznaczna. Przeważają uregulowania korzystne, ale pojawiają się także takie, które budzą wątpliwości i zastrzeżenia.Pozycja Kilka uwag na tle znowelizowanych przepisów art. 185a i 185b k.p.k. dotyczących przesłuchania małoletniego w procesie karnym(Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2014) Klejnowska, MonikaW kodeksie postępowania karnego w art.185a i art.185b k.p.k. przewidziano ochronę zeznających świadków małoletnich poprzez ograniczenie traumatycznych przeżyć w związku z przestępstwem, z którym się zetknęli. Małoletni świadkowie, którzy w chwili przesłuchania nie ukończyli 15 roku życia, zeznający m.in. na temat przestępstw seksualnych czy związanych z przemocą, mają być co do zasady przesłuchiwania w procesie karnym tylko raz.Pozycja Mściwość sędziowska w prawie amerykańskim(Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2014) Licak, TomaszMściwość sędziowska jest pojęciem zawartym w orzeczeniu Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych Ameryki z 1969 roku, które oznacza zakaz sędziowskiego odwetu w formie podwyższonego wyroku w stosunku do oskarżonego, który jest sądzony ponownie. Zasada prawidłowego procesu wymaga, aby oskarżony nie obawiał się mściwości sędziowskiej. Nowe skazanie za to samo przestępstwo wiąże się z konsekwencją, że czas przebywania w wiezieniu musi zastać zaliczony na poczet kary. Jeśli sędzia decyduje się wydać surowszy wyrok w ponownym procesie, wówczas musi wyraźnie podać przyczyny nałożenia wyższej kary. Mściwość sędziowska nie może mieć miejsca w procesie ponownego orzekania o karze. Jeśli odwet motywuje nałożenie surowszego wyroku w nowym postępowaniu, wówczas taki wyrok wydany jest z naruszeniem czternastej poprawki do konstytucji, gwarantującej prawidłowy proces. W apelacji sąd orzekający uchyli taki wyrok. Państwu nie wolno karać osoby poprzez nałożenie surowszej kary z tego powodu, iż korzysta ona ze swoich praw. Oskarżony nie powinien obawiać się odwetu za skuteczne zaskarżenie pierwszego wyroku skazującego. Konstytucyjne prawo do apelacji nie może być ograniczane poprzez perspektywę mściwości.Pozycja O wolności budowlanej w orzeczeniu polskiego Trybunału Konstytucyjnego w sprawie zniesienia pozwolenia na budowę (Kp 7/09)(Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego, 2014) Zwolak, SławomirZasada wolności budowlanej była już niejednokrotnie omawiana w doktrynie, stała się również istotnym przedmiotem analizy w orzeczeniu polskiego Trybunału Konstytucyjnego w sprawie zniesienia pozwolenia na budowę. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie zasady wolności budowlanej oraz zwrócenie uwagi na to, jak przepisy prawa wpływają na określenie jej zakresu oddziaływania. Wyrażona w art. 4 ustawy Prawo budowlane, zasada wolności budowlanej jest podstawową zasadą procesu inwestycyjno-budowlanego, stanowiąc rozwinięcie konstytucyjnej zasady ochrony prawa własności. W myśl orzeczenia polskiego Trybunału Konstytucyjnego zasadę wolności budowlanej należy rozumieć w znaczeniu przedmiotowym – jako wskazówkę interpretacyjną w procesie wykładni przepisów prawa budowlanego oraz w znaczeniu podmiotowym – jako prawo zabudowy nieruchomości. Tak rozumiana zasada tworzy cząstkową swobodę w podjęciu przez jednostkę decyzji o prowadzeniu działalności budowlanej.