Potrzeba opracowania ustawy o timeshare wynikała z konieczności implementacji dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/122/WE z dnia 14.01.2009 r. w sprawie ochrony konsumentów w odniesieniu do niektórych aspektów umów timeshare, umów o długoterminowe produkty wakacyjne, umów odsprzedaży oraz wymiany. Timeshare oznacza prawo do korzystania z rzeczy, przede wszystkim nieruchomości, w określonych, regularnie powtarzających się odstępach czasu w każdym roku. Funkcjonalnie timesharing wiąże się z branżą usług turystycznych. Jest najczęściej wykorzystywany w celu nabycia prawa korzystania z nieruchomości położonych w atrakcyjnych turystycznie miejscowościach. Temu właśnie zagadnieniu poświęcony jest recenzowany komentarz. Autorka w syntetyczny sposób przedstawiła problematykę umowy timeshare, jak również umów z nią związanych, takich jak: umowa o długoterminowy produkt wakacyjny, pośrednictwa odsprzedaży oraz uczestnictwa w systemie odsprzedaży, ze szczególnym uwzględnieniem regulacji prawnych chroniących konsumenta jako słabszą stronę stosunku prawnego. Ponadto zostały umieszczone standardowe formularze wyżej wymienionych umów, w tym formularz odstąpienia od umowy timeshare. Komentarz został napisany ładnym i precyzyjnym językiem prawniczym. Odwołuje się do podstawowych zasad kodeksu cywilnego wzbogaconych o orzecznictwo sądowe. Prezentowane przez Autorkę poglądy oparte są nie tylko na źródłowym materiale prawniczym, ale i bogatej literaturze przedmiotu. Warte podkreślenia jest zachowanie właściwych proporcji pomiędzy prowadzonymi wywodami teoretycznymi a potrzebami praktyki obrotu. Recenzowany komentarz stanowi niewątpliwie interesującą publikację, skierowaną nie tylko do sektora turystycznego, ale także prawników praktyków oraz konsumentów