Społeczne niebezpieczeństwo stanowi cechę faktyczną każdego kryminalizowanego w polskim prawe karnym typu ludzkiego zachowania się. W zakresie tego mowa jest o potrzebie ochrony dobra społecznego jako wysoce cenionego stanu rzeczy, który jest istotny nie tylko w płaszczyźnie indywidualnej, lecz także ogólnospołecznej, czyli ponad jednostką (zasada nullum crimen sine periculo sociali w odniesieniu do etapu stanowienia prawa). Wobec tego w artykule prezentowana jest kwestia definicji takiego dobra społecznego, jaka może leżeć u podstaw aksjologicznego i teleologicznego uzasadnienia dla kryminalizacji typu zachowania się określanego znamionami ustawowymi: przywłaszczanie autorstwa albo wprowadzanie w błąd co do autorstwa (art. 115 ust. 1 prawa autorskiego). Chodzi tutaj o dobro osobiste autorstwa oraz jego rolę w stosunkach społecznogospodarczych dotyczących z jednej strony wyłącznie jednostki (autora), a z drugiej strony jego grupy środowiskowej oraz ogółu społeczeństwa w kraju. W konkluzji formułowane są wnioski w przedmiocie różnic między pojęciem i znaczeniem autorstwa dla jednostki i dla środowiska. Poruszane jest także zagadnienie zakresu penalizacji, tj. kwestii zagrożenia karą penalną. Nadto, wskazywana jest kwestia sposobu uruchamiania procedury karnej.