Repozytorium Uniwersytetu Rzeszowskiego

Witamy w Repozytorium UR - cyfrowym archiwum rejestrującym dorobek naukowy i dydaktyczny środowiska akademickiego UR.

W repozytorium przechowywane są oraz udostępniane różnego rodzaju materiały naukowe i dydaktyczne (artykuły, monografie, czasopisma, materiały konferencyjne, raporty, rozprawy doktorskie). Dostęp do wszystkich materiałów zgromadzonych w repozytorium jest otwarty, a archiwizowanie publikacji odbywa się samodzielnie przez pracowników i doktorantów Uniwersytetu Rzeszowskiego.

Jeśli jesteś pracownikiem lub doktorantem UR i chcesz dodać własne publikacje ZAREJESTRUJ się w serwisie i postępuj zgodnie z instrukcją. Jeżeli zamierzasz jedynie przeglądać materiały skorzystaj z wyszukiwarki lub indeksu u góry strony, albo przejrzyj zbiory wyszczególnione poniżej.

 

Zbiory w Repozytorium UR

Wybierz Zbiór, aby przeglądać jego Kolekcje.

Ostatnio nadesłane materiały

Obrazek miniatury
Pozycja
MaMalarka. Pomiędzy codziennością a sztuką
(Uniwersytet Rzeszowski, 2024-04-30) Porczyńska, Barbara
Analizując środowisko artystyczne, ale także przekładając na język sztuki własne doświadczenia jako matki i malarki, powołałam do życia MaMalarkę. Projekt jest grą słów: „mama” i „malarka”. To świat „pomiędzy”. Pomiędzy malarstwem, obiektem i słowem pisanym. To świat sprzeczności i nieustającej walki kobiety o własną tożsamość. Rozprawa doktorska MaMalarka. Pomiędzy codziennoscią a sztuką to projekt hybryda. Składa się z wzajemnie przenikających się i dialogujących ze sobą obrazów codzienności. Skomplikowana sytuacja kobiety-matki-artystki wymaga otwarcia się na poszukiwanie odpowiednich narzędzi, aby oddać złożoność bycia matką i artystką, i nie patrzeć na problem tylko z jednej perspektywy. Nie odrzucając tradycyjnego warsztatu malarskiego, poszukiwałam własnego języka wypowiedzi, poszerzając malarstwo o nowe media takie jak: obiekty (seria emocjonalnych autoportretów malowanych na przedmiotach codziennego użytku), video (seria kilkuminutowych filmów dokumentujących codzienność matki-artystki), instalacje (Przybory MaMalarki. Wylinka, Epifragma) czy tekst (książka „Za-piski MaMalarki” Rzeszów 2022). Macierzyństwo zmienia życie kobiety, ale nie oznacza konieczności zamknięcia jej w domu i rezygnacji z życia zawodowego. Artystka, zostając mamą, nie musi rezygnować z pracy twórczej. Macierzyństwo może inspirować twórczość matki-artystki.
Obrazek miniatury
Pozycja
Ksiądz Michał Buniowski (1888-1977). Kapłan – żołnierz – artysta
(Uniwersytet Rzeszowski, 2024-04-29) Dyrda, Paweł
Głównym celem rozprawy jest przedstawienie osoby ks. Michała Buniowskiego – kapłana związanego z diecezją przemyską. Właściwy kontekst historyczny to element, dzięki któremu możliwym jest zbliżenie do prawdy o człowieku. Nie można mówić o czyichś dokonaniach, postawach czy decyzjach nie przedstawiając warunków, w który miały one miejsce. W zamyśle autora niniejsza praca jest więc pretekstem do przedstawienia polskiej rzeczywistości końca XIX i XX w.: galicyjskiej wsi okresu autonomii, szkolnictwa powszechnego i gimnazjalnego, obowiązków ciążących na ludności polskiej w zakresie służby wojskowej w armii austrowęgierskiej oraz sytuacji w tej części Europy po wybuchu I wojny światowej. Mając na względzie zasadniczy temat niniejszego opracowania, ważną jej częścią będzie również działalność Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu. Odzyskanie przez Polskę niepodległości zastało ks. Buniowskiego w jego pierwszej, po święceniach kapłańskich, parafii. Obydwa zagadnienia znalazły swoje miejsce na kartach tej pracy, podobnie jak przełomowe wydarzenie z polskiej historii – wojna z bolszewikami, w której ks. Michałowi przyszło wziąć udział. Lata 20. i 30. XX w. to okres postępujących zmian, które dokonywały się w każdym aspekcie życia naszego kraju. Ten czas definiowały: trud nadrabiania zaległości wynikających z ponad wiekowego okresu zaborów i zniszczeń wojennych, próby wypracowania najbardziej sprawnego modelu, w którym państwo mogłoby funkcjonować, zmiany społeczne, ekonomiczne, w zakresie prawa itp. Dwudziestolecie międzywojenne to z kolei dla ks. Buniowskiego ważny i zapewne najaktywniejszy etap w pracy duszpasterskiej i pedagogicznej. Właśnie ta tematyka znalazła swoje rozwinięcie w kolejnych fragmentach niniejszej rozprawy. W chwili wybuchu II wojny światowej ks. Michał Buniowski przygotowywał się do nowego roku szkolnego w Dukli. Tam też spędził okres okupacji. Aby odpowiedzieć na pytanie w jakich warunkach przyszło mu pełnić swoją posługę koniecznym było przybliżyć historię tego miasta, ludzi tam zamieszkujących, a także m.in. przejawy oporu wobec hitlerowców. Lata powojenne to dla ks. Michała posługa w parafii w Jaworniku Polskim, a następnie emerytura. Z przejściem w stan spoczynku wiąże się powrót księdza w rodzinne strony: do Pigan, a później Sieniawy. To czas rządów komunistycznych, trudno więc było nie poświęcić również tej kwestii chwili uwagi. Ważnym aspektem aktywności ks. Buniowskiego było malarstwo, zarówno sakralne jak i świeckie. Dlatego też w kolejnej części pracy znalazły się odpowiedzi na pytania o początki tej pasji, nauczycieli, a także najbardziej znaczące i zachowane do dzisiaj dzieła. Zebrane dane zostały opisane w porządku chronologicznym. Dzięki temu możliwym było pełne i czytelne przedstawienie najistotniejszych aspektów działalności ks. Michała. Należy dodać, że ze względu na charakter opracowania i przyjęty model badawczy będzie ono miało układ chronologiczno-problemowy. Warty podkreślenia jest także fakt, że pewne fakty z biografii ks. Buniowskiego ze względu na upływ czasu oraz brak materiałów źródłowych pozostają nieznane. Aby w pewnym stopniu wypełnić te luki przywołano elementy biografii innych osób, które mogły być zbieżne, a także fakty związane z organizacjami, w ramach których funkcjonował.
Obrazek miniatury
Pozycja
Patogeneza i obraz kliniczny świądu w różnych postaciach łuszczycy
(Uniwersytet Rzeszowski, 2024-04-29) Jaworecka, Kamila
Łuszczyca jest przewlekłą, zapalną chorobą skóry dotyczącą ponad 100 mln ludzi na całym świecie. Charakteryzuje się wzmożoną proliferacją keratynocytów i licznymi zaburzeniami immunologicznymi, a swój udział w jej patogenezie mają również czynniki genetyczne i środowiskowe. Z uwagi na różnorodną morfologię pojedynczych wykwitów oraz ich lokalizację wyróżnić można kilka podtypów klinicznych łuszczycy: plackowatą wielkoogniskową, pieniążkowatą, grudkową, erytrodermiczną, skóry owłosionej głowy, dłoni i podeszew, odwróconą (wyprzeniową), krostkową uogólnioną oraz łuszczycę krostkową dłoni i podeszew. Jednym z najczęściej zgłaszanych objawów subiektywnych, towarzyszących łuszczycy, jest świąd skóry. Bagatelizowanie tego problemu przez klinicystów, czy też niepowodzenia terapeutyczne w aspekcie leczenia świądu, skutkują frustracją pacjentów, których jakość życia oraz jakość snu jest znacznie obniżona. Wiedza na temat patogenezy świądu w łuszczycy, a także obrazu klinicznego tego uporczywego objawu jest ograniczona. Jeszcze mniejszą ilością informacji dysponujemy w odniesieniu do poszczególnych podtypów klinicznych tej jednostki chorobowej. Celem rozprawy doktorskiej była charakterystyka świądu łuszczycowego oraz ocena jego wpływu na jakość życia i zaburzenia snu, w odniesieniu do poszczególnych wariantów klinicznych łuszczycy. Na podstawie analizy 13 oryginalnych prac znalezionych w bazach danych PubMed, Mendeley lub Science Direct wyróżniono mediatory świądu łuszczycowego takie jak histamina, substancja P, czynnik wzrostu nerwów (NGF), naczyniowo-śródbłonkowy czynnik wzrostu (VEGF), interleukiny (IL-2, IL-4, IL-31), endogenne opioidy, czy lipokalina-2. Zaburzenia w unerwieniu i unaczynieniu skóry również okazały się być istotne, niemniej jednak stwierdzono, że patogeneza świądu łuszczycowego jest złożona i wciąż nie do końca poznana, przez co wymaga dalszych badań. Celem dokonania charakterystyki świądu w różnych wariantach klinicznych łuszczycy, przeprowadzono wieloośrodkowe badanie ankietowe na grupie 295 chorych na łuszczycę (45 plackowatą wielkoogniskową, 32 pieniążkowatą, 31 grudkową, 32 owłosionej skóry głowy, 33 klasyczną dłoni i stóp, 23 wyprzeniową, 33 erytrodermiczną, 23 krostkową uogólnioną i 42 krostkową dłoni i stóp). W ankiecie oceniono m.in. obecność, nasilenie oraz obraz kliniczny świądu, a także nasilenie zmian skórnych, jakość życia i zaburzenia snu występujące u chorych. Niezależnie od podtypu klinicznego łuszczycy stwierdzono, iż świąd jest bardzo częstym jej objawem, raportowanym przez 86,1% – 100% pacjentów. Dominujący rodzaj zmian skórnych, wiek pacjentów i czas jaki upłynął od zachorowania nie wpływały na jego nasilenie. Świąd dotyczył głównie obszarów skóry zajętych przez wykwity łuszczycowe. W przypadku chorych na łuszczycę pieniążkowatą, owłosionej skóry głowy, dłoni i stóp, krostkową uogólnioną i krostkową dłoni i stóp większe nasilenie zmian skórnych korelowało z bardziej intensywnym świądem. Jakość życia zdecydowanej większości badanych była znacznie obniżona, przy czym pacjenci z łuszczycą erytrodermiczną charakteryzowali się istotnie bardziej upośledzoną jakością życia niż pozostali. Wykazano, iż spośród czynników determinujących jakość życia istotne jest nasilenie zmian skórnych, obecność, rozległość oraz intensywność świądu, a także występowanie zaburzeń snu. Stwierdzono, że z uwagi na częste nasilenie świądu wieczorami i w nocy, nierzadko, bo u 50-66% osób, powodował on trudności z zasypianiem lub wybudzenia nocy. Dalsze badania nad patogenezą i obrazem klinicznym świądu w łuszczycy są konieczne, ponieważ wciąż istnieje wiele niejasności w tej tematyce. Z klinicznego punktu widzenia, jest to istotne, ponieważ lepsze poznanie świądu, a następnie opanowanie umiejętności jego kontrolowania przyczyniłyby się do poprawy jakości życia pacjentów.
Obrazek miniatury
Pozycja
Pożytki z teatru. Na przykładzie realizacji teatralnych Artura Żmijewskiego i Zorki Wollny
(Wydział Sztuki UR, 2018-12) Sawicka, Jadwiga
The article discusses using theatre in the practice of visual artists based on the cases of two artists. It presents different goals with which that medium has been used: in the staging of a Catholic Mass in theatre by Artur Żmijewski, and in playing the role of Ophelia by eleven actresses of different ages in a performance directed by Zorka Wollny. Considering the previous work of the two artists, one may say that theatre-related projects have been part of the interests and practice of both of them. They are both interested in working with people, yet the aim of Żmijewski’s experiment was affecting the audience and Wollny’s one – emancipation of the actresses and the text.
Obrazek miniatury
Pozycja
Kto mówi – miejsce autora w filmie
(Wydział Sztuki UR, 2018-12) Iskra-Paczkowska, Agnieszka
The category of the „author” in art can be considered in a descriptive or normative sense. In the normative sense it was introduced by the so-called „author’s politics” from the 1950s and 1960s. In the descriptive sense, it is the choice of the narrative model – ”transparent” or „author’s”. The inspirations for the cinema were both self-themed threads (in the film), and the other arts: painting and literature. In conclusion, the author attempts to answer the question, what is the status of the author in contemporary cinema.